پورشه
ایده اصلی، اضافه کردن یک قطعه جدید به ساختار سنتی توربوشارژر است. در حالت عادی، توربین اگزوز میچرخد تا کمپرسور هوا را به داخل موتور پمپاژ کند؛ اما پورشه میخواهد یک چرخ سوم یا دستگاهی مشابه به این مجموعه اضافه کند که وظیفهاش مدیریت یک سیستم خنککننده است. هوای تولید شده توسط این دستگاه، از طریق یک مبدل حرارتی که به اگزوز متصل است، عبور میکند تا دمای وحشتناک آن را پایین بیاورد. مکانیزم کار ساده اما نبوغآمیز است. وقتی توربو در حال چرخش است و هوا را با فشار به موتور میفرستد، همهچیز عادی است؛ اما زمانی که موتور به تمام بوست توربو نیاز ندارد، کامپیوتر خودرو وارد عمل میشود. در این لحظه، جریان هوا بهجای رفتن به موتور، به سمت سیستم خنککننده هدایت میشود. این کار عملاً وظیفه وستگیت توربو را انجام میدهد و بخشی از پیچیدگیهای فنی توربوشارژ را کم میکند.
شاید بپرسید اصلاً چه نیازی به این کار است؟ پاسخ در یک قطعه حیاتی و گرانقیمت بنام کاتالیزور نهفته است. برای اینکه کاتالیزور درست کار کند و جلوی انتشار آلایندگی را بگیرد، باید بهسرعت داغ شود. به همین دلیل مهندسان آن را تا جای ممکن نزدیک به موتور نصب میکنند. این نزدیکی برای لحظات اول استارت عالی است اما دشمن طول عمر قطعه است. وقتی دمای اگزوز به اوج میرسد، کاتالیزور عملاً کباب میشود! پورشه میگوید این گرمای بیشازحد باعث خرابی زودرس قطعه میشود. راهحل فعلی استفاده از کاتالیزورهای بزرگتر و پر از فلزات کمیاب و گرانقیمت تا حتی در صورت آسیبدیدگی هم کار کنند که این به معنای هدر رفتن پول و منابع خواهد بود.
اختراع جدید پورشه این بازی را تغییر میدهد. وقتی موتور استارت میخورد، گرما بهسرعت بالا میرود و کاتالیزور فعال میشود؛ اما بهمحض اینکه دما از حد مجاز گذشت، سیستم خنککننده وارد مدار میشود و اوضاع را کنترل میکند. درنتیجه، دما پایینتر میآید که هم برای توربو مفید است و هم برای کاتالیزور. این یعنی پورشه میتواند از کاتالیزورهای کوچکتر و ارزانتر استفاده کند که هم وزن خودرو را کم میکند و هم دست طراحان را برای چیدمان قطعات باز میگذارد. همه اینها یعنی پورشه قصد دارد نسل جدیدی از موتورهای بنزینی را در عصر خودروهای برقی روانه بازار کند که دوام و کارایی بینظیری دارند.
