نداشتن مدرک یا عدم توافق مالی؟
جام تهران / ماجرای ناکام ماندن حضور سالواتوره فوتی در کادر فنی تیم ملی، بیش از آنکه به اختلاف‌نظرهای فنی یا مالی مربوط باشد، نشانه‌ای از سردرگمی مدیریتی در فدراسیون فوتبال است. فدراسیونی که در ظاهر به دنبال تقویت نیمکت تیم ملی با یک چهره بین‌المللی بود، اما در عمل نشان داد هنوز برای تصمیم‌گیری در سطوح حرفه‌ای آماده نیست. دعوت از مربی‌ای که سابقه همکاری با ژوزه مورینیو در رم را دارد، سفر او به دوبی، برگزاری جلسات فنی و سپس انصراف از جذبش، تصویری از فرایندی پرهزینه و بی‌نتیجه را پیش چشم قرار می‌دهد.فوتی در شرایطی به فدراسیون معرفی شد که تیم ملی ایران بیش از هر زمان دیگری به حضور یک دستیار باتجربه خارجی نیاز داشت. او گزینه‌ای بود که امیر قلعه‌نویی بر اساس شناخت فنی و تجربه‌اش از فضای فوتبال اروپا انتخاب کرده بود. اما روند مذاکرات و تصمیم‌گیری‌ها به گونه‌ای پیش رفت که نتیجه، نه به تقویت کادر فنی منجر شد و نه حتی به حفظ زمان ارزشمندی که در آستانه مرحله جدید آماده‌سازی تیم ملی می‌توانست صرف هماهنگی و برنامه‌ریزی شود.
در بررسی‌های فدراسیون مشخص شد فوتی فاقد مدرک Pro License است؛ مسأله‌ای که در ساختار فوتبال حرفه‌ای قابل مدیریت است، اما در ایران به مانعی جدی تبدیل شد. در بسیاری از کشورهای آسیایی، مربیان با همین سطح مدارک با مجوز موقت فعالیت می‌کنند، اما در اینجا همان موضوع بهانه‌ای شد تا پرونده بسته شود. نکته انتقادی اینجاست که اگر فدراسیون پیش از دعوت رسمی، وضعیت مدرک و شرایط حرفه‌ای فوتی را ارزیابی می‌کرد، نیازی به این حجم از رفت‌و‌آمد و مذاکره نبود.
از سوی دیگر، رقم مالی در نظر گرفته‌شده برای قرارداد این مربی نیز از دلایل انصراف عنوان شد. مدیران فدراسیون ترجیح دادند هزینه نکنند، اما نتیجه آن از دست رفتن گزینه‌ای شد که می‌توانست دانش فنی جدیدی را وارد فوتبال ملی کند. تصمیمی که نه از نظر اقتصادی ثمربخش بود و نه از لحاظ فنی جای خالی‌اش جبران شد. فوتی بلافاصله پس از منتفی شدن توافق با ایران، به ایتالیا بازگشت و با سمپدوریا قرارداد بست. هرچند در ساختار رسمی باشگاه عنوان «دستیار» برای او ثبت نشده، اما گزارش‌ها نشان می‌دهد نقش محوری در کادرفنی دارد. این واقعیت بار دیگر نشان داد که فدراسیون فوتبال ایران در مسیر آماده‌سازی برای جام‌جهانی ۲۰۲۶، نه‌تنها فرصتی ارزشمند را از دست داده، بلکه چند هفته از زمان آماده‌سازی را نیز صرف آزمون و خطای مدیریتی کرده است.
