کوروت ۱۹۶۳
داستان این خودرو از جایی شروع میشود که بدنهٔ یک کوروت دستنخورده با کارکرد ۱۰۰ هزار کیلومتر، از شاسی جدا شد. هدف بازسازی نبود؛ هدف خلق یک هیولا بود. تیم طراحی با استفاده از کیت بدنهٔ عریض (وایدبادی) دستساز، عضلات این پیرمرد آمریکایی را به شکلی باورنکردنی حجیم کردند تا ابهت آن دوچندان شود. رنگی که روی این بدنه نشسته، یک آبی آبنباتی بسیار عمیق است؛ آنقدر عمیق که گاهی به بنفش میزند و چشم را فریب میدهد.
اما ظاهر فریبنده، تنها نیمی از ماجراست. زیر این کاپوت سفارشی، خبری از موتورهای قدیمی و خسته نیست. قلب تپندهٔ این قطار شب، یک موتور V8 سوپرشارژ LT4 است که توسط متخصصان Texas Speed ارتقا یافته است. صحبت از قدرتی فراتر از ۶۴۰ اسب بخار است که از طریق گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک جنرال موتورز، تمام خشم خود را به چرخهای عقب منتقل میکند. برای متوقف کردن این حجم از قدرت، ترمزهای برمبو وارد میدان میشوند تا ایمنی این کوروت قدرتمند را تضمین کنند.
وقتی درِ خودرو را باز میکنید، بوی چرم ایتالیایی شکلاتی فضا را پر میکند. کابین خودرو با دوختهای الماسی و هشتضلعی، سطحی از تجمل را به نمایش میگذارد که کوروتهای دهه ۶۰ میلادی خوابش را هم نمیدیدند. داشبورد و پنلهای در، همرنگ بدنهٔ بیرونی رنگآمیزی شدهاند تا هارمونیِ جنونآمیزی ایجاد کنند. همهچیز در داخل کابین بازنگری شده است. از آمپرهای سفارشی و کلیدهای الهامگرفته از کابین هواپیما گرفته تا سیستم صوتی بلوتوثدار و کولر قدرتمند برای روزهای داغ تابستان.
این خودرو روی شاسی مدرن رودستر شاپ سوار شده و تمام قطعات زیربندی آن با رنگ نقرهای کورهای پوشش داده شدهاند. رینگهای ۱۹ و ۲۰ اینچی که با الهام از قالپاقهای اصلی مدل ۱۹۶۳ طراحی شدهاند، آخرین قطعهٔ این پازل هنری هستند. سیستم اگزوز استیل ضدزنگ این خودرو نیز با یک کلید قابل تنظیم است و میتوان انتخاب کرد که غرش موتور از مرکز عقب خودرو شنیده شود یا از خروجیهای پشت چرخهای جلو، زمین را بلرزاند. این شاهکار آبیرنگ قرار است در ماه ژانویه در حراجی معروف برت جکسون به حراج گذاشته شود. برندهٔ خوششانس این حراجی علاوه بر خودرو، یک چمدان سفارشی، ویترین نمایش ویسکیهای کمیاب، عینکهای ورساچه و یک پلاک فلزی امضاشده را هم با خود به خانه خواهد برد.
