تراژدی بورگوارد

داستان از شهر برمن آلمان در دهه ۱۹۲۰ میلادی آغاز شد اما بورگوارد در دهه ۵۰ میلادی به اوج رسید؛ دورانی که مدل ایزابلا به یکی از پرفروش‌ترین سدان‌های لوکس آلمان تبدیل شده بود و همه‌جا صحبت از ظرافت آن بود. حتی در سال ۱۹۵۳، مدل ۱۵۰۰ این شرکت که شباهت‌هایی به پورشه داشت، در مسابقات ۲۴ ساعته لمان شرکت کرد. اگرچه این خودرو به خط پایان نرسید اما با ظاهر بسیار زیبایی که داشت، مسیر طولانی را طی کرد؛ اما روزهای خوش دوام نیاورد. در اوایل دهه ۶۰ میلادی، بورگوارد دچار فروپاشی مالی شد. برخی تنوع بیش‌ازحد محصولات را مقصر می‌دانستند و برخی دیگر مدیریت مالی دیوانه‌وار را اما نتیجه تعطیلی کامل شرکت بود.

این سکوت مرگبار نیم قرن ادامه داشت تا اینکه در اواخر دهه ۲۰۰۰، شرکت بایک چین تصمیم به نبش قبر گرفت. آن‌ها با وعده‌های بزرگی مثل فتح اروپا و فروش ۸۰۰ هزار دستگاه خودرو در سال بورگوارد را خریدند و احیا کردند اما واقعیت چیز دیگری بود. تا سال ۲۰۱۷ تمام چیزی که بورگوارد برای عرضه داشت، تعدادی شاسی‌بلند کاملاً معمولی و فراموش‌شدنی بود که عمدتاً در بازار چین فروخته می‌شدند. رؤیای فتح اروپا هم به شوخی تلخی تبدیل شد؛ کل حضور اروپایی آن‌ها به یک نمایندگی در لوکزامبورگ محدود شد!

چند سال بعد، حباب ترکید. بورگوارد بار دیگر در سال ۲۰۲۲ دچار فروپاشی مالی شد و این بار کاملاً در آب غرق شد. سرمایه‌گذاران چینی احتمالاً روی نوستالژی نام برند حساب باز کرده بودند اما فراموش کردند که طرفداران قدیمی بورگوارد حالا حداقل ۷۰ سال سن دارند. از سوی دیگر، شاید مشکل خود نام باشد. همان‌طور که منتقدان می‌گویند، کلمه بورگوارد حداقل برای گوش‌های انگلیسی‌زبانان، واژه زیبایی نیست و تداعی‌کننده کلمات ناخوشایندی است. به نظر می‌رسد این بار بهتر است بگذاریم این برند در آرامش بخوابد و دیگر کسی هوس زنده کردن مردگان را نکند.