جام فوتبال / امیر قلعهنویی این روزها در یکی از بزرگترین چالشهای دوران مربیگری خود قرار دارد؛ انتخاب نفرات تیم ملی برای مهمترین تورنمنت فوتبالی پیشرو. سؤال اصلی که ذهن او را مشغول کرده، این است که آیا باید یک مشت نام بزرگ و شناخته شده را در ترکیب تیم قرار دهد یا بازیکنانی که آمادگی واقعی دارند و در ماههای اخیر چه در لیگ داخلی و چه در لیگهای خارجی، عملکرد مداوم و درخشانی داشتهاند.
این دوراهی برای قلعهنویی عذابآور است. از یک سو، سوابق طولانی و تجربه برخی بازیکنان در تیم ملی قابل توجه است و نمیتوان آن را نادیده گرفت، اما از سوی دیگر، آمادگی فنی و جسمانی بازیکنان جوان و آماده، عامل تعیینکننده موفقیت در تورنمنتهای حساس است. او بهخوبی میداند که یک مربی موفق کسی است که نه صرفاً به نام و سابقه توجه کند، بلکه آمادهترینها را در مهمترین لحظات همراه خود داشته باشد.
سبک و سنگین کردن این معادلات برای قلعهنویی اهمیت حیاتی دارد، چراکه تصمیم او نهتنها سرنوشت تیم ملی، بلکه موقعیت حرفهای خودش را نیز تحت تأثیر قرار خواهد.
اگر دست او روی آمادهها و بازیکنان با عملکرد مستمر در لیگ و مسابقات خارجی گذاشته شود، مطمئناً رسانهها و کارشناسان فوتبال از او حمایت خواهند کرد. تهیه فهرستی از بازیکنان آماده و مستمر بازی کرده، اعتبار تصمیم او را بیشتر خواهد کرد و نشان میدهد به شایستگی و عملکرد واقعی اهمیت میدهد.
اما اگر تنها نامها و سابقهها مدنظر قرار گیرد، این انتخاب میتواند با انتقادهای جدی همراه شود، بویژه اگر تیم ملی در جام جهانی نتایج قابل قبولی کسب نکند. قلعهنویی با توجه به خصوصیات اخلاقی و حرفهای خود، به دنبال راه درست است؛ انتخاب شایستهها و بازیکنانی که واقعاً آماده هستند، نه صرفاً توجه به اسم و سابقه. خردادماه سال آینده، نقطه تصمیمگیری نهایی خواهد بود و همه منتظر خواهند بود تا ببینند قلعهنویی کدام مسیر را برمیگزیند و در مهمترین انتخاب دوران حرفهای خود چه خواهد کرد؟
آنچه مسلم است در شرایط کنونی انتظار عمومی نیز از قلعهنویی برگزیدن آمادهترین بازیکنان است تا تیم ملی با امید بیشتری چشم به صعود از گروه ببندد.
