بمبافکن B2
در طراحی سنتی، بدنه صرفاً محفظهای برای حمل مسافر و بار است و بالها وظیفهٔ تولید نیروی بالابر را بر عهده دارند اما در مدل بالپیکره، کل ساختار هواپیما در تولید این نیرو مشارکت میکند. این یکپارچگی به کاهش چشمگیر مقاومت هوا و درنتیجه، افزایش فوقالعادهٔ بهرهوری سوخت منجر میشود. برخی برآوردها از صرفهجویی ۲۰ درصدی در مصرف سوخت حکایت دارند که در دنیای هوانوردی یک جهش عظیم محسوب میشود. علاوه بر این، طراحی جدید تجربهٔ مسافران را نیز دگرگون خواهد کرد. کابین هواپیما دیگر یک تونل دراز و باریک نخواهد بود. تصور کنید وارد فضایی وسیع و باز، شبیه به یک سالن سینما یا یک لابی مدرن میشوید. این طراحی به خطوط هوایی اجازه میدهد تا چیدمان صندلیها را خلاقانهتر و راحتتر طراحی کنند و تجربهٔ پرواز را از اساس بازتعریف کنند.
البته رسیدن به این آیندهٔ هیجانانگیز بدون چالش نیست. ساخت چنین بدنهٔ یکپارچهای نیازمند مواد و تکنیکهای مهندسی پیشرفته است. مسائلی مانند فشار داخل کابین در یک ساختار غیر استوانهای و طراحی خروجیهای اضطراری برای یک فضای بسیار وسیع، از مهمترین موانعی هستند که مهندسان ایرباس باید بر آنها غلبه کنند. بااینحال، زمانی که مدیرعامل شرکتی مانند ایرباس با چنین قاطعیتی از یک طرح انقلابی صحبت میکند، یعنی دنیا باید منتظر یک تغییر بزرگ باشد. شاید تا چند دههٔ دیگر، پرواز در یک هواپیمای لولهای، تجربهای نوستالژیک و قدیمی به نظر برسد.
