نیسان پتفایندر
این شایعات زمانی قوت گرفت که یکی از مدیران ارشد نیسان، مایکل سوتر، در مصاحبهای با The Drive، به نکتهای کلیدی اشاره کرد. او گفت نام پثفایندر (به معنی رهیاب) باید تداعیگر توانایی و قابلیت باشد نه صرفاً یک ون برای جابجایی خانواده. سوتر حتی به امکان تولید نسل بعدی این خودرو در کنار پیکاپ فرانتیر و مدل آینده اکسترا اشاره کرد؛ مسیری که بهوضوح به استفاده از شاسی مشترک و مستقل ختم میشود. البته این اولین بار نیست که پثفایندر دچار بحران هویت میشود. نسل اول این خودرو یک آفرودر واقعی بود که بر اساس پیکاپ هاردبادی D21 ساخته شد اما نیسان در نسل دوم آن را به سمت شاسی یکپارچه برد. این پایان ماجرا نبود و در نسل سوم، دوباره به شاسی مستقل بازگشت و حتی با یک موتور V8 قدرتمند عرضه شد اما از سال ۲۰۱۳، پثفایندر دوباره به یک کراساوور شهری با پلتفرم یکپارچه و دیفرانسیل جلو تبدیل شد تا دل خانوادههای پرجمعیت را به دست آورد.
اگر این بازگشت به ریشهها عملی شود، باید منتظر یک پثفایندر با طراحی جعبهای، کاربردی و عضلانی باشیم. خودرویی که دوام و سرسختی را فریاد میزند و یادآور خاطرات مدلهای قدیمی است؛ همان مدلهایی که حتی پس از صدها هزار کیلومتر کارکرد، همچنان جانسخت و قابلاعتماد بودند. این طراحی باید هم خریداران وفادار فعلی را راضی نگه دارد و هم ماجراجویانی را که به دنبال یک شاسیبلند واقعی هستند، بهسوی خود جلب کند. گزینههای روی میز برای قوای محرکه بسیار جذاباند. محتملترین گزینه، استفاده از موتور ۳.۸ لیتری V6 پیکاپ فرانتیر است که انتخابی منطقی و بادوام به نظر میرسد؛ اما سناریوهای هیجانانگیزتری هم وجود دارد. ترکیب همین موتور V6 با سیستم هیبریدی e-Power نیسان میتواند رقیبی جدی برای تویوتا فورانر هیبریدی باشد درحالیکه جسورانهترین انتخاب، قرض گرفتن موتور ۳.۵ لیتری V6 توئین توربو از نیسان آرمادای جدید است.
درمجموع، پثفایندر با شاسی مستقل و سه ردیف صندلی، میتواند جایگاه منحصربهفردی در بازار پیدا کند. این خودرو از غولهایی مثل شورلت تاهو و فورد اکسپدیشن کوچکتر خواهد بود اما از رقبای آفرودی مانند فورد برانکو و جیپ رانگلر (که دو ردیفه هستند) کاربردیتر است.
