رئیس فدراسیون سوارکاری در خصوص حل مشکل قرنطینه، گفت: اگر فدراسیون تا حالا اراده میکرد مشکل حل شده بود، البته به شرطی که سازوکارش را بلد باشند.
محمود حیدری، رئیس جدید فدراسیون سوارکاری روز چهارشنبه در گفتوگو با هیچ یک ، اظهار داشت: از اعضای مجمع که به من اعتماد کردند و رای دادند تشکر میکنم، امیدوارم که شرمنده اعتماد این دوستان و عزیزان نباشیم. در هر مجمعی و در هر انتخاباتی به طور طبیعی عدهای موافق حضور دارند یک عدهای نیز مخالف هستند. اینطور نیست که مخالفها با برنامهها و اقدامات ما مشکلی داشته باشند ولی آن زمان که فضای رقابت وجود دارد، از شخص دیگری بر حسب علایق و ارتباطات شخصی حمایت میشود که به آن احترام میگذاریم.
وی ادامه داد: به همه دوستانی که به ما رای ندادند و به دوستان ما و عزیزانی که با ما رقابت میکردند، با توجه به وظایف ذاتی که داریم، احترام میگذاریم. فدراسیون سوارکاری، فدراسیون همه کسانی است که در حوزه ورزش، در هر سطوحی و در هر رشتهای و در هر جایی از نقاط کشور ما فعالیت میکنند. این رشته متعلق به این افراد است و از نظر رفتاری و گفتاری باید برای کسانی که به هر دلیلی مخالف ما هستند، باید بیشتر توجه کنیم و آنها را تحویل بگیریم.
رئیس جدید فدراسیون سوارکاری با اشاره به ضعف رشته اسبدوانی عنوان کرد: متاسفانه طی سالهای گذشته در بعضی از حوزهها و وظایف فدراسیون سوارکاری، مشکلات اساسی و بنیادی ایجاد شده؛ مخصوصاً اسبدوانی که در هر صورت یک پیشینه طولانی و قدیمی در کشور ما دارد. بعضی از استانهای ما به طور ویژه در اسبدوانی و کورس فعالیت میکنند. اسب یک حوزه بزرگ اقتصادی است؛ یعنی زندگی عده زیادی از جمعیت ما، مخصوصاً استانهای خاص مثل استان خوزستان، گلستان، یزد و خیلی از استانهای دیگر که کورس محلی هم دارند، به آن بستگی دارد.
وی افزود: بسیاری از مردم این استانها از قبل به تولید پرورش نگهداری و مسابقات کورس مشغول بودند و متاسفانه فدراسیون در چند سال گذشته رشته کورس را کاملا رها کرده و هیچ انسجامی در کشور وجود ندارد. طرحی دارم که حتماً در صدد آن بزرگان کورس و اسبداران بزرگ را باید از سراسر کشور جمع کنیم. یک نگاه ملی نیاز است تا هم از نظر سازماندهی ساختاری و هم از نظر مقررات از نظر آموزش و به روزرسانی اطلاعات فنی، باید تحول ایجاد شود.
حیدری همچنین در مورد قرنطینه اسبها در کشور گفت: قرنطینه در دنیا بر اساس مقررات سازمان بهداشتی دام یک چهارچوب مشخصی دارد. اگر فدراسیون تا حالا اراده میکرد مشکل حل شده بود، منتها به شرطی که سازوکارش را بلد باشند. من یک نمونه برای قرنطینه در سال ۹۱ فدراسیون سوارکاری انجام دادم. ما بارها و بارها به کشور جمهوری آذربایجان اسب بردیم و با تشریفات قانونی و با طی مراحل قرنطینه با هماهنگی با فدراسیون جهانی دپارتمان دامپزشکی فدراسیون جهانی و پروتکلی که دامپزشکی ما با کشور جمهوری آذربایجان امضا کرد این کار انجام شد.
وی تاکید کرد: انتقال اسب بین ما و کشورهای همسایه، فقط برای مسابقات نیست زیرا ما نژادهای منحصر به فردی داریم که تولید کنندههای ما باید بتوانند آنها را صادر کنند و حفظ ذخایر ژنتیکی خودمان را نیز باید مد نظر قرار دهیم زیرا رونق اقتصادی اگر در سوارکاری پا بگیرد، خود به خود رشتههای ورزشی سوارکاری هم با همین روند، گسترده خواهد شد و توسعه پیدا میکند.
رئیس فدراسیون سوارکاری درباره مشکلات مسابقات کورس در برخی استانها همچون گنبدکاووس بیان داشت: اگر بناست که مسئولیت کورس را بپذیریم، صرفاً نباید به اسم باشد. اگر مشکلی پیش بیاید همه انگشت اشاره به سمت فدراسیون میگیرند ولی ما نمیخواهیم کورس را از گنبد کاووس، بندر ترکمن خوزستان و یزد بگیریم. فدراسیون میگوید که باید یک نگاه ملی داشته باشیم و مسلماً اگر بناست که ما پیشرفت علمی کنیم، باید با روند کارشناسی پیش برویم تا اسبهایمان حفظ شوند.
وی خاطرنشان کرد: باید روز به روز آسیبهای چابکسواران ما کمتر شود تا بتوانیم درآمد بیشتری برای آنها ایجاد کنیم. رشته کورس نباید فقط در گنبد باشد و استانهای دیگری همچون خوزستان نیز باید در کورس شرکت کنند. در واقع گردش کورس در سراسر کشور به نفع خود ورزشکاران است. کورس تهران سالهاست تعطیل است اما زمانی که ما بودیم، در نوروزآباد کورس برگزار میشد. وقتی کورس تهران برگزار شود، این همه جمعیت در تهران حضور دارند که خواهند آمد و حتما آنجا بلیط خریداری میشود و اسب میخرند. کاری که در ذهنمان است باعث میشود تمام کسانی که دارای تعداد اسبهای قابل توجهی هستند، با هم همافزایی خواهند کرد.
حیدری در بخش دیگری درباره وضعیت ساختمان فدراسیون سوارکاری اظهار کرد: متاسفانه محلی که الان فدراسیون در آن استقرار دارد، صرف نظر از اینکه اجاره است و یک ساختمان کلنگی به حساب میآید، در یک محدوده مسکونی شمال شرق تهران واقع شده اما بیشتر مراجعین کاری ما متمرکز در غرب تهران هستند. بنابراین اصلا آن ساختمان از نظر سازه و قدمتی که دارد، در شأن فدراسیون سوارکاری نیست. ما با دوستانمان که قبل از انتخابات بحث میکردیم به این نتیجه رسیدیم که در ۲ فاز حرکت کنیم؛ یک اینکه حتما ساختمان فدراسیون را منتقل کنیم به غرب تهران و دسترسی برای مراجعین و ذینفعها ساده شود.
وی ادامه داد: در مرحله اول نمیتوانیم ملک بخریم زیرا با پولی که الان فدراسیون دارد میتوانیم فقط اجاره کنیم که حتما هم این کار را انجام خواهیم داد. در فاز دوم ما یک طرح بلند مدت داریم که اگر بتوانیم زمینی را فراهم کنیم یک مجموعهای را با مشارکت سرمایهگذاران و مالکان اسبها راهاندازی خواهیم کرد. میخواهیم یک مجموعهای با توانمندی بالا که از خود بدنه سوارکاری در طول مثلاً دو سال سه سال راهاندازی شود.
