فراری
ما از خود پرسیدیم. آیا ابرخودروی جدید باید نمادین‌ترین موتور تاریخ فراری را داشته باشد؟ یا بهترین فناوری مسابقه‌ای را برای دستیابی به نهایت عملکرد به کار بگیرد؟ پاسخ درنهایت ساده بود، هرچند در ابتدا این‌طور به نظر نمی‌رسید. ما گزینهٔ دوم را انتخاب کردیم. ما بهترین فناوری مسابقه‌ای را برگزیدیم که امروز به معنای یک موتور V6 توربوشارژ همراه با یک سیستم هیبریدی است.
اعداد و ارقام هم این ادعای جسورانه را تأیید می‌کنند. پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 که از خودروی مسابقه‌ای 499P گرفته شده، قدرتی معادل ۳۰۰ اسب بخار به ازای هر لیتر تولید می‌کند که یک رکورد محسوب می‌شود؛ اما مزایا به همین‌جا ختم نمی‌شوند. ابعاد جمع‌وجورتر این موتور به مهندسان اجازه داده تا وزن خودرو را کاهش داده، فاصلهٔ محوری را کوتاه‌تر کنند و به لطف کوچک‌تر شدن طول موتور، دیفیوزر عقب را تا ۱.۸ متر گسترش دهند که یک مزیت آیرودینامیکی بزرگ است.
هرچند غیبت غرش دوازده سیلندر ممکن است برخی را ناامید کند اما نباید فراموش کرد که مدل‌های اسطوره‌ای مانند 288 GTO و F40 نیز از موتورهای V8 استفاده می‌کردند و کسی از عملکرد آن‌ها شکایتی ندارد. جذابیت F80 نیز غیرقابل‌انکار است زیرا تمام ۷۹۹ دستگاه برنامه‌ریزی‌شده برای تولید، از قبل به فروش رفته‌اند. با اینکه اولین خودروی برقی فراری در راه است، این شرکت تأکید کرده که به سرمایه‌گذاری روی موتورهای احتراق داخلی ازجمله V6، V8 و حتی V12 ادامه خواهد داد. فراری پیش‌بینی می‌کند تا پایان این دهه، ۴۰ درصد محصولاتش را مدل‌های هیبریدی، ۴۰ درصد را مدل‌های بنزینی خالص و ۲۰ درصد باقی‌مانده را خودروهای برقی تشکیل دهند.
