دانشمندان موفق به شناسایی گیرنده خاصی در سلول‌های عصبی شده‌اند که فقط مسئول ایجاد درد است بدون آنکه در فرآیند التهاب دخالتی داشته باشد.
به گزارش هیچ یک _ وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است:
پژوهشگران مرکز تحقیقات درد دانشگاه نیویورک موفق به شناسایی کلید اصلی درد در بدن شده‌اند؛ این گیرنده فقط مسئول ایجاد درد است به این معنا که فقط سیگنال‌های (پیام‌های) درد را منتقل می‌کند بدون آنکه در فرآیند التیام‌بخش التهاب اختلالی ایجاد کند. این کشف تاریخی می‌تواند به تولید نسل جدیدی از مسکن‌های هوشمند بینجامد.
این کشف می‌تواند به تولید نسل جدیدی از مسکن‌ها بینجامد که بدون تداخل در روند درمانی التهاب، تنها درد را هدف می‌گیرند.
مشکل مُسکن‌های فعلی: درمانی با عوارض خطرناک
داروهای ضدالتهاب رایج مانند ایبوپروفن و آسپرین درد را کاهش می‌دهند، اما عوارضی جدی به همراه دارند:
- ایجاد زخم و خونریزی معده؛
- آسیب به کلیه، کبد و قلب در مصرف طولانی‌مدت؛
- تأخیر در بهبود زخم‌ها به دلیل مهار التهاب.
راه‌حل جدید؛ جداسازی درد از التهاب
پروفسور نایجِل بونِت (Nigel Bunnett)، سرپرست این پژوهش، توضیح می‌دهد: التهاب مانند یک گروه امدادگر طبیعی عمل می‌کند که به بهبود بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند. ما موفق شدیم درد را خاموش کنیم در حالی که این گروه امدادگر به کار خود ادامه می‌دهد.
نقش بازیگران اصلی این کشف
پروستاگلاندین ای ۲ (prostaglandin E۲): یک پیام‌رسان شیمیایی در بدن که هم درد و هم التهاب را فعال می‌کند.
سلول‌های شوان: سلول‌های پشتیبان سیستم عصبی که مانند عایق‌کاری اطراف سیم‌های عصبی عمل می‌کنند.
آنتاگونیست: یک قفل شیمیایی که گیرنده درد را می‌بندد و مانع از فعال شدن آن می‌شود.
چگونگی این کشف شگفت‌انگیز
پژوهشگران با مطالعه روی موش‌ها دریافتند:
- از چهار درگاه درد در بدن، تنها گیرنده پروستاگلاندین ای ۲، مسئول ایجاد درد است؛
- با مسدودکردن این گیرنده، درد به طور کامل محو شد، در حالی که التهاب، که در شرایط طبیعی برای التیام ضروری است ،به‌عنوان فرآیند درمانی طبیعی به کار خود ادامه داد.
پروفسور پی‌یِرانجلو جِپِتی (از نویسندگان ارشد این مطالعه)، از این کشف ابراز شگفتی کرد و گفت: ما موفق شدیم درد و التهاب را که دهه‌ها تصور می‌شد جدایی‌ناپذیر هستند، از هم جدا کنیم!
آینده درمان درد؛ مسکن‌های هوشمند و بی‌خطر
این تحقیق که در نشریه معتبر نِیچِر کامیونیکِیشِنز/ Nature Communications منتشر شده، راه را برای تولید داروهای جدید هموار کرده است؛ تولید مسکن‌های هدفمندی که فقط گیرنده درد را هدف می‌گیرند و عوارض خطرناک داروهای فعلی را ندارند و حتی می‌توان از آن‌ها به صورت موضعی (مثلاً در مفاصل مبتلا به آرتروز) استفاده کرد.
این دستاورد می‌تواند تحولی عظیم در درمان بیماری‌هایی مانند آرتروز ایجاد کند و میلیون‌ها بیمار را از عوارض خطرناک مسکن‌های فعلی نجات دهد.
