سردرگمی، حاشیه و صحبت‌هایی که امیدبخش نیست
بی‌تردید حرف امیر قلعه‌نویی درباره اینکه بازی‌های تدارکاتی، جایی برای آزمون و خطا و شناسایی نقاط قوت و ضعف است صحیح است اما مسأله اینجاست که خود امیر قلعه‌نویی و کادر فنی تیم ملی نیز از آمار و نتایج نه‌چندان قانع‌کننده به دست آمده در بازی‌های دوستانه، برای پاسخ به منتقدان تیم ملی استفاده می‌کنند. در پاسخ‌های کادرفنی تیم ملی به منتقدان، کمتر نشانی از یک برنامه مشخص، اصولی و تمرین شده برای جام جهانی دیده می‌شود و انگار که قلعه‌نویی و کادرش، منتظر رقم خوردن یک آمار، نتیجه یا لحظه مثبت در بازی‌ها هستند تا با دستاویز قرار دادن این اتفاق، نه از اعتبار ملی فوتبال ایران که از اعتبار خود دفاع کنند. با این حال تردیدی در این نیست که اعتبار فوتبال ملی ایران و اعتبار شخص امیر قلعه‌نویی به‌عنوان یکی از مربیان باتجربه و پرافتخار ایران، زمانی با تردید روبه‌رو می‌شود که کادرفنی، گوش شنوایی برای انتقادات نداشته باشند و شرایط درون اردو، به‌قدری آشفته باشد که این چنین بر سر تعیین بازیکن پنالتی‌زن حاشیه ایجاد شود.
پیش از این نیز نوشته بودیم که دستاوردسازی از بردن تانزانیا و کیپ‌ورد استانداردهای تیم ملی ایران به‌عنوان تیم دوم رده‌بندی فیفا را کاهش می‌دهد و حالا اشاره قلعه‌نویی به سه کلین‌شیت متوالی برابر تانزانیا، کیپ‌ورد و ازبکستان، نمونه دیگر از صحبت‌هایی است که نشان می‌دهد کادر فنی تیم ملی چندان نگران کاهش انتظارات از تیم نیست؛ آن هم در حالی که ایران برای نخستین بار در سید دوم قرعه‌کشی جام جهانی قرار گرفته و با نگاه به سیدبندی، می‌توان انتظار صعود به‌عنوان یکی از دو تیم برتر گروه را در جام جهانی ۲۰۲۶ داشت. همچنین صرف تمرکز روی اینکه بازی‌های تدارکاتی زمانی برای کسب نتیجه نیست، نمی‌تواند باعث تغییر در این واقعیت بشود که ایران در شش بازی آخر خود، تنها مقابل تانزانیا در جریان بازی به پیروزی رسیده است و چنین آماری پیش از مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان کارشناسان و مردم هر کشوری را نگران می‌کند.
واقعیت شرایط امروز تیم ملی در کیفیت فنی تیم درون زمین و نتایجی دیده می‌شود که به هیچ عنوان، شبیه به تیمی در حد و اندازه‌های جام جهانی نیست. ایران در سال ۱۴۰۴، ۱۱بازی انجام داده و تنها مقابل تیم‌های کره‌شمالی، افغانستان، هند و تانزانیا به پیروزی رسیده که هیچ‌کدام از این تیم‌ها، در بین ۱۰۰ تیم برتر رده‌بندی فیفا نیستند. حتی اگر کیفیت فنی تیم ملی در بخش‌هایی از بازی رشد کرده باشد که ما این موضوع را در دقایقی از دو بازی مقابل کیپ‌ورد و ازبکستان دیدیم، نحوه بازتاب این پیشرفت نه‌چندان قابل توجه توسط کادر فنی باعث می‌شود تا مردم، نسبت به تیم ملی ایران جبهه داشته باشند. علاوه بر آن، عدم مدیریت شرایط رختکن، مصاحبه‌های بازیکنان، فعالیت آنها در شبکه‌های اجتماعی و در آخرین مورد تنش در مورد عدم تمایل بازیکنان باتجربه تیم به پنالتی زدن در یک بازی تدارکاتی، بار دیگر جو پیرامون تیم ملی ایران را مسموم کرده است.
تصور اشتباهی وجود دارد که برخی حمایت از تیم ملی را به منزله تحلیل نکردن شرایط و عدم بازگویی واقعیت‌ها برای برهم نخوردن تمرکز تیم می‌دانند اما انگار خود بازیکنان تیم به اندازه‌ای که برخی نگران حاشیه‌سازی و تمرکز تیم هستند، به این موضوع توجه ندارند و روزبه‌روز با مصاحبه‌ها و اقدامات چالش‌برانگیز خود، تنش در اردوی تیم ملی را بیشتر می‌کنند. موفقیت در جام جهانی ۲۰۲۶ و اعاده حیثیت تیمی که در یک سال اخیر لحظات ماندگار و خاصی نداشته، علاقه قبلی همه هواداران تیم ملی است اما این آشفتگی در داخل و بیرون زمین و مهم‌تر از آن «انکار» این آشفتگی از سوی مجموعه تیم ملی، دردی از ما در فرصت کم باقیمانده تا جام جهانی دوا نخواهد کرد. کافی است تا صحبت‌های کادر فنی تیم ملی ایران را با مربیان سایر تیم‌های حاضر در جام جهانی از جمله کاناوارو در ازبکستان مقایسه کنید تا متوجه شوید که تیم ملی امروز، تا چه اندازه با شرایط ایده‌آل یک تیم در پروسه آماده‌سازی برای جام جهانی فاصله دارد.
