تمرین مدل بازی در جام جهانی مقابل کیپورد
جام تهران / بازگشت به نقطه قوت یک دهه اخیر تیم ملی یعنی بازی واکنشگرا با تمرکز روی بستن فضاها بر حریف و تمرکز روی حملات سریع و ضدحملات را باید نکته مهم بازی تدارکاتی تیم ملی فوتبال کشورمان با کیپورد تلقی کرد. جایی که ایران مقابل رقیبی که چندان هنگام مالکیت توپ خطرناک و خلاق نبود، مدلی از بازی را تمرین کرد که به نظر، مدل بازی اصلی ما در جام جهانی ۲۰۲۶ باشد. در دوران حضور کارلوس کیروش روی نیمکت تیم ملی ایران، با توجه به علاقه این مربی به کار روی قدرت تدافعی تیمهایش، از ابتدا مشخص بود که او برنامه ویژهای روی بازی واکنشگرا با سپردن مالکیت توپ به حریف دارد. اتفاقی که در دوران جام جهانی ۲۰۱۸ به بلوغ خود رسید و ایران به عنوان تیمی با رویکرد واکنشی، در بستن فضاها روی رقبا بویژه اسپانیا با حداقل مالکیت توپ موفق عمل کرد اما به دلیل شرایط اردویی، ویژگیهای متفاوت بازیکنان و افت ایدههای خود کیروش و فاصله کم تا جام جهانی ۲۰۲۲، این ایدهها در قطر به خوبی پیاده نشد.
سؤال اصلی کارشناسان فوتبال در ایران این بود که با توجه به افزایش سن بازیکنان و کاهش کیفیت تیم ملی در ماههای اخیر، کادر فنی تیم ملی کدام مدل بازی را برای جام جهانی انتخاب میکند. تفاوت رقبای تدارکاتی ایران پس از صعود به جام جهانی نیز نمیتوانست تصویری واضح را از آنچه در جام جهانی میبینیم ارائه کند، چرا که بین مدل بازی تیمهایی چون روسیه و تانزانیا، زمین تا آسمان فاصله است. حالا و با پشت سر گذاشتن تقابل مقابل کیپورد در نیمهنهایی تورنمنت العین اما میتوان گفت که قلعهنویی برای جام جهانی، مدل بازی واکنشگرا و مبتنی بر عملکرد دفاعی را برای تیم ملی ایران انتخاب کرده است. اگرچه که ایران موقعیتهای بیشتری نسبت به حریف ساخت، اما خود قلعهنویی نیز اذعان کرد که تیمش در این بازی روی ساختار دفاعی کار کرده و بنابراین، مقابل کیپورد شیوه بازی برابر تیمهای قویتر از خود که توان کار با توپ دارند را امتحان کرده است.
اینکه تیم ملی در فاصله کوتاه تا جام جهانی مدل بازی خود را انتخاب و تمرین کند، خبر خوبیست اما با توجه به حضور ایران در سید دوم و تقابل احتمالی با حداقل دو تیم پایینتر از خودمان در ردهبندی فیفا، شاید این تصمیم کمی جالب و عجیب به نظر میرسد. البته که شاید حضور آنتونیو گالیاردی دستیار ایتالیایی در کادر فنی امیر قلعهنویی در این تصمیمات برای تمرین مدل بازی واکنشگرا و تدافعی بیتأثیر نباشد. رویکردی که احتمالاً در دیدار فینال تورنمنت العین نیز تکرار شود. البته تفاوت مهم در مقایسه با دوران کارلوس کیروش این است که نسل آن سالها جوانتر، سرحالتر و کاملاً آماده اجرای چنین سبکی بود؛ در حالی که تیم فعلی میانگین سنی بالاتری دارد و شاید برای سه مسابقه سنگین مرحله گروهی جام جهانی از همان طراوت گذشته برخوردار نباشد. بر همین اساس، روند جوانسازی تیم ملی تا آغاز جام جهانی ادامه خواهد داشت و احتمال میرود برخی بازیکنان حاضر در اردوهای کنونی در ماههای آینده جای خود را به چهرههای جوانتر بدهند. از سوی دیگر، استمرار لیگ داخلی در چهار ماه پیشرو فرصتی ایدهآل برای محک نسل جدید تا فیفادی مارس فراهم میکند. البته که قرعهکشی جام جهانی، تأثیر زیادی روی مدل بازی تیم ملی در تابستان ۱۴۰۵ خواهد داشت.