آلفارومئو 4C اسپیدستر
رساندن خودرو به وضعیت فعلی، نیازمند تلاش و مهندسی قابل‌توجهی بود زیرا تیر عرضی مدل اسپایدر در پشت صندلی‌ها باقی مانده بود و کاور پیشرانه از آنجا لولا شده بود. راه‌حل این مشکل، نصب یک جفت حلقه محافظ بود که از پورشه کاررا GT الهام گرفته شده بودند اما کارهای سخت هنوز تمام نشده بود. هارس گلگیرهای عقب و کاور پیشرانه را حفظ کرد اما ورودی‌های هوا را از نو طراحی کرده و در امتداد آن، عناصر فیبر کربنی را به چراغ‌های عقب افزود.
در داخل، صندلی‌های فیبر کربنی بسیار نازکی نصب شد و بین آن‌ها یک جداکننده جای گرفته که از دریچه‌ای به شکل فرم جلوپنجره آلفارومئو در دیواره پشتی تا جلوی خودرو امتداد یافته و داشبورد به شکلی زیبا در آن ادغام شده است. صندلی‌ها کمربندهای ایمنی قرمزرنگ دارند تا با رنگ قرمز مسابقه‌ای آلفارومئو بدنه هماهنگ باشند. کاپوت خودرو نیز بازطراحی و به دریچه‌های فیبر کربنی مجهز شده است. درنهایت، نمای جلوی خودرو به‌طور گسترده‌ای بازطراحی شده و با باله‌های جانبی در دو طرف، طراحی آن بی‌شباهت به لافراری نیست.
یک قلاب بکسل از ورودی هوای سمت سرنشین بیرون زده است و یک اسپویلر لبه‌ای در پایین، این سپر تهاجمی را تکمیل می‌کند. رینگ‌های طلایی نیز با حلقه‌های محافظ و قلاب بکسل هماهنگ هستند و کالیپرهای ترمز قرمز از پشت آن‌ها خودنمایی می‌کند. این تغییرات بزرگ، خودرویی وحشی و چشمگیر را خلق کرده‌اند که ممکن است پیشرانه کوچک ۱.۷۵ لیتری توربوشارژر 4C با آن هماهنگ به نظر نرسد اما ازآنجایی‌که هیچ شیشه جلویی برای محافظت از سرنشینان در برابر سنگریزه و حشرات وجود ندارد، شاید اسب بخار بیشتر غیرضروری باشد. اگرچه قیمت این نمونه تک ساخت اعلام نشده، اما مطمئنیم بودجه زیادی صرف آن شده است.
