کارگردان نمایش «POV» با اشاره به اجرای مینیمال این نمایش، تمرکز بر قصه را از ویژگی‌های مهم در کارگردانی این اثر دانست.
محمد لهراسبی کارگردان نمایش «POV» که این شب‌ها در کاخ هنر تهران روی صحنه رفته است در گفتگو با هیچ یک درباره موضوع این نمایش توضیح داد: داستان این نمایش درباره ۲ آشپز است که در یک آشپزخانه کار می‌کنند اما فراموش کرده‌اند که چه کسانی هستند و اینجا کجاست. آنها ۲ طرف یک میز ایستاده‌اند و گمان می‌کنند ماهیتابه‌هایی که در دست دارند، راکت‌های بازی پینگ‌پنگ است. در طول نمایش، مخاطب متوجه می‌شود چه اتفاقی افتاده که این ۲ نفر به چنین ذهنیتی رسیده‌اند. یکی از شخصیت‌ها از این روزمرگی خسته می‌شود و به دیگری می‌گوید بیا کار دیگری انجام بدهیم و در پایان نمایش درمی‌یابیم که این ۲ نفر چگونه در این فضا که نمی‌دانند چیست و چرا در آن گرفتار شده‌اند و به این بازی خیالی وارد شده‌اند.
تولید نمایش با هزینه بسیار پایین
وی ادامه داد: ایده «POV» مربوط به حدود چهار سال پیش است. من تقریباً نیمی از نمایشنامه را آن زمان نوشته بودم و سپس آن را رها کردم، تا اینکه حدود یک سال و نیم پیش دوباره به سراغش رفتم و تکمیلش کردم. فرایند ساخت اثر هم بسیار خاص بود و آن را با هزینه‌ای بسیار اندک به نسبت نمایش‌هایی که روی صحنه می‌روند، تولید کردیم. البته نمایش به‌طور مطلق کم‌هزینه نبود و تمام هزینه‌ها را با قرض و وام فراهم کردیم و عملاچیزی از خودمان نداشتیم. بنابراین این نمایش به شکلی بسیار فقیرانه تولید شد، ولی برایمان مهم بود که آن را اجرا کنیم.
لهراسبی درباره ۲ پرسوناژ بودن نمایش و حفظ ارتباط مخاطب با آن عنوان کرد: اگر به صفحه تیوال نمایش ما سر بزنید و نظرات مخاطبان را بخوانید متوجه می‌شوید که تقریباً همه راضی بودند و ارتباط خوبی برقرار کردند. این نتیجه دقت من در حین نوشتن و کارگردانی بوده است؛ یعنی همیشه در محاسباتم حواسم بود که نمایش در جایی باعث خستگی مخاطب نشود و پیاممان را به درستی منتقل کنیم. خوشبختانه همه این محاسبات درست از کار درآمده و مخاطب نه‌تنها خسته نمی‌شود، بلکه تا پایان نمایش با ۲ کاراکتر همراه می‌ماند و به‌خوبی با مضمون اثر ارتباط برقرار می‌کند.
وی افزود: در مرحله نگارش سعی کردم از اضافه‌گویی پرهیز کنم و از پرداختن به مسائلی که اهمیتی ندارند خودداری کنم. در کتاب‌های آموزشی نمایشنامه‌نویسی اصول و قواعد زیادی ذکر می‌شود، اما الزاماً نباید همه را موبه‌مو رعایت کرد. هر جا احساس می‌کردم چیزی ممکن است به فضای نمایش آسیب بزند، حذفش می‌کردم. در بخش کارگردانی هم ایده‌های فراوانی داشتم، اما همه را یکی‌یکی کنار گذاشتم تا به مینیمال‌ترین شکل ممکن برسم. حتی در طراحی صحنه نیز سعی کردم تمرکز را فقط روی قصه بگذارم تا حواس تماشاگر از داستان ۲ شخصیت به چیز دیگری پرت نشود و توجهش را به روایت اصلی جلب کند.
تمرکز نمایش را بر قصه آن معطوف کردیم
کارگردان نمایش «POV» در ادامه بیان کرد: چون نمایش فضایی فلسفی و ابزورد دارد، این خطر وجود داشت که تماشاگر حواسش پرت شود و نتواند دوباره به خط داستانی بازگردد. برخلاف نمایش‌هایی با مضامین ملموس‌تر مثل خیانت یا عشق که حتی با حواس‌پرتی نیز مخاطب متوجه موضوع می‌شود، اینجا اگر تمرکز از بین می‌رفت ارتباط با مضمون نمایش قطع می‌شد. بنابراین تصمیم گرفتم هر ایده کارگردانی‌ای که ممکن بود به فضاسازی کمک کند اما تمرکز را از قصه بگیرد، حذف کنم. نتیجه این شد که مخاطب به خوبی با اثر ارتباط برقرار کرد. به نظر من آزمون‌وخطا در طول اجرا اتفاق جذابی است. ریسک کردن اساسا در کار ما هیجان‌انگیز است و ما همیشه می‌توانیم به سمت بهتر شدن حرکت کنیم.
لهراسبی در پایان با اشاره به طراحی صحنه و لباس در این نمایش گفت: طراحی صحنه کاملاً مینیمال است. ما فقط کف آشپزخانه را ساختیم؛ یک مستطیل حدوداً ۹ در ۵ متر با کف سفید شبیه سرامیک و یک میز مشکی در وسط آن. کل طراحی صحنه همین است. لباس‌ها نیز لباس‌های مخصوص آشپزی است و شامل ۲ دست لباس سرآشپز برای ۲ بازیگر است. نورپردازی نمایش هم ویژگی خاصی ندارد اما لازم می‌دانم تا از علی کوزه‌گر تشکر کنم که بسیار کمک کرد چراکه از لحاظ فنی، نور این نمایش دشوار بود. اما از نورهای رنگی یا جلوه‌هایی که بخواهد تمرکز تماشاگر را منحرف کند، استفاده نکردیم. تنها یک نور عمومی وجود دارد که در طول اجرا تغییرات جزئی دارد. هدف این بود که همه‌چیز در نهایت سادگی برگزار شود.
نمایش «POV» از اول آبان در کاخ هنر تهران روی صحنه رفته است.
در این نمایش افشین حسنلو و محمد نیازی به ایفای نقش پرداخته‌اند و محمد لهراسبی نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده آن است.
عکس‌ها از پرتو جغتایی است.
