کمک به دیگران؛ راهکاری ساده برای کُندکردن زوال شناختی

به گزارش هیچ یک _ وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است:

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که ارتباطات اجتماعی معنادار نه تنها روحیه را تقویت می‌کند، بلکه قادر است از سلامت مغز نیز محافظت کند. پژوهشگران دانشگاه تگزاس و دانشگاه ماساچوست بوستون در مطالعه‌ای دریافتند که اختصاص زمان منظم برای کمک به دیگران می‌تواند روند زوال شناختی میانسالان و سالمندان را به میزان چشمگیری کُند نماید.

مطالعه‌ای ۲۰ ساله با نتایج چشمگیر

این پژوهش گسترده که با بررسی بیش از ۳۰ هزار بزرگسال آمریکایی در طول دو دهه انجام شد، نشان داد افرادی که به صورت داوطلبانه یا غیررسمی به همسایگان، اقوام و دوستان کمک می‌کردند، ۱۵ تا ۲۰ درصد کاهش شناختی کمتری را در روند پیری تجربه کردند. جالب اینکه بیشترین مزیت در افرادی مشاهده شد که تنها دو تا چهار ساعت در هفته را به کمک‌کردن به دیگران اختصاص می‌دادند.

دیدگاه پژوهشگر ارشد

سِی هوانگ هان (Sae Hwang Han)، سرپرست این پژوهش، توضیح می‌دهد: حمایت‌های روزمره، چه در قالب رسمی و چه غیررسمی، می‌تواند تأثیرات شناختی ماندگاری داشته باشد. نکته جالب این بود که مزایای شناختی کمک به دیگران محدود به اثرات کوتاه‌مدت نبود، بلکه با تداوم مشارکت، این تأثیرات به صورت تجمعی افزایش می‌یابد.

کمک‌های ساده، تأثیرات بزرگ

این پژوهش از نخستین مطالعاتی است که هم‌زمان کمک‌های داوطلبانه رسمی و اقدامات غیررسمی روزمره مانند رساندن همسایه به مطب پزشک، نگهداری از نوه‌ها یا کمک در امور مالیاتی را بررسی کرده است.

هان در این زمینه خاطرنشان می‌کند: معمولاً تصور می‌شود کمک‌های غیررسمی مزایای کمتری برای سلامت دارند، اما یافته‌های ما نشان می‌دهد که مزایای شناختی این قبیل کمک‌ها با فعالیت‌های داوطلبانه رسمی مقایسه‌شدنی است.

سازوکار تأثیر: کاهش استرس و التهاب

مطالعه دیگری به سرپرستی هان نشان می‌دهد که فعالیت‌های داوطلبانه با کاهش استرس مزمن، از مغز دربرابر آسیب‌های ناشی از التهاب محافظت می‌کنند.

اهمیت تداوم مشارکت

یافته‌ها حاکی از آن است که رفتارهای کمک‌کننده می‌توانند با کاهش فرسایش فیزیولوژیک ناشی از استرس و تقویت ارتباطات اجتماعی، سلامت مغز را بهبود بخشند.

هان تأکید می‌کند: بسیاری از سالمندان که از سلامت مطلوبی برخوردار نیستند، همچنان می‌توانند مشارکت ارزشمندی در کمک به اطرافیان داشته باشند و دقیقاً این گروه هستند که می‌توانند به طور ویژه از فرصت‌های کمک‌کردن بهره‌مند شوند.

این یافته‌ها بر اهمیت تداوم مشارکت سالمندان در انواع فعالیت‌های کمک‌کننده، حتی پس از آغاز زوال شناختی، تأکید می‌کند.