فرزاد رنجبر کارگردان فیلم کوتاه «بیست‌ویک» با اشاره به رویکرد واقع‌گرایانه این فیلم درباره معضل اعتیاد صحبت کرد.
فرزاد رنجبر کارگردان فیلم کوتاه «بیست‌ویک» که در بخش ملی چهل و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد در گفتگو با هیچ یک درباره دلیل پرداختن به موضوع اعتیاد گفت: موضوع اعتیاد برای من بسیار دغدغه مهمی است؛ چرا که سال‌ها خودم درگیر اعتیاد بودم و به همین دلیل، برای مدتی طولانی از حوزه فیلمسازی دور افتادم. پس از آن، به عنوان درمانگر در کنگره ۶۰ فعالیت کردم و همواره با موارد مرتبط با این مسئله کار کرده‌ام. از آنجا که اعتیاد بخشی از زندگی من بوده است، همواره آرزو داشتم فیلمی بسازم که بتواند عمق تاریکی و رنجی را که یک فرد درگیر اعتیاد تجربه می‌کند، به تصویر بکشد. امیدوارم فیلم «بیست‌ویک» تا حدی به این هدف دست یافته باشد.
وی با اشاره به تصاویر تلخ این فیلم درباره ترک اعتیاد توضیح داد: برخی تصاویر فیلم ممکن است برای بینندگان سنگین باشد، اما به نظر من، واقعیت ترک اعتیاد حتی می‌تواند از این هم سخت‌تر باشد. در این فیلم، سعی کردیم رویکردی واقع‌گرایانه داشته باشیم و از اغراق در نمایش خشونت پرهیز کنیم. حتی در مرحله تدوین، با همکاری آقای علیزاده تدوینگر فیلم، تصمیم گرفتیم خشونت و تلخی فیلم را تا حدی کنترل کنیم.
کارگردان «روز خداحافظی» متذکر شد: نمایش واقع‌بینانه اعتیاد در سینما ضروری است، زیرا تصاویر فانتزی و ساده‌انگارانه‌ای که گاهی از ترک اعتیاد ارائه می‌شود، ممکن است باعث شود مردم این مسئله را ساده تلقی کنند.
وی با اشاره به اینکه موقعیت دراماتیک فیلم «بیست‌ویک» تخیلی است، گفت: فرآیند ترک اعتیاد در فیلم کاملاً واقع‌گرایانه نمایش داده شده است. این فرآیند را می‌توان به ورود تدریجی به یک جنگل تاریک و خروج از آن پس از یک سفر دهشتناک تشبیه کرد. در فیلم سعی کردیم به واقعیت نزدیک بمانیم و اتفاقاتی را نشان دهیم که ممکن است در زندگی واقعی رخ دهند.
رنجبر ادامه داد: شخصیت پسربچه در فیلم نماینده خانواده‌هایی است که با اعتیاد یکی از اعضای خود دست و پنجه نرم می‌کنند. معمولاً فرد مصرف‌کننده بارها تصمیم به ترک اعتیاد می‌گیرد و خانواده‌ها نیز در این راه بارها امیدوار و ناامید می‌شوند.
این کارگردان درباره چالش انتخاب بازیگران توضیح داد: انتخاب بازیگران یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های تولید این فیلم بود، به ویژه با توجه به محدودیت زمانی که به دلیل شرایط پس از جنگ داشتیم. نقش پدر از نظر پرداختن به جنبه‌های درونی و برون‌ریزی که داشت، بسیار پیچیده و دشوار بود. علی نفیسی با وجود اینکه از نظر فیزیکی شباهتی به یک فرد معتاد نداشت، اما توانست هر ۲ جنبه ترسناک و معتاد بودن این شخصیت را به خوبی نمایش دهد. او برای این نقش زحمت زیادی کشید و حتی در صحنه‌هایی کاملاً مشخص است که بدنش کبود شده است.
وی ادامه داد: حسین شهبازی بازیگر نقش پسربچه دقیقاً مطابق با تصور من از این شخصیت بود. هوش فوق‌العاده و روحیه همکاری بالای او در طول فیلمبرداری بسیار چشمگیر بود. حتی در آخرین روز فیلمبرداری که حدود بیست‌ویک ساعت به طول انجامید، او با وجود خستگی فراوان، همچنان حرفه‌ای عمل کرد.
رنجبر در پایان با اشاره به تصویر ترسناک اعتیاد تصریح کرد: براساس تجربه زیسته خودم باید بگویم که تنها حدود ۳ درصد از افرادی که به روش‌های سنتی ترک اعتیاد را انتخاب می‌کنند، تا پایان عمر پاک می‌مانند. حتی این درصد نیز خوش‌بینانه است، چرا که بسیاری از این افراد نیز درگیر مشکلات ذهنی و اجتماعی ناشی از اعتیاد هستند. اعتیاد خیلی از تصویری که نسبت به آن در جامعه وجود دارد، ترسناک‌تر است. اعتیاد یک جهنم مجسم روی کره زمین است و هیچ چیز ترسناک‌تر از خماری اعتیاد وجود ندارد.
فیلم کوتاه «بیست و یک» یک درام وهم‌انگیز خانوادگی درباره هیولای اعتیاد است و داستان پسربچه‌ای را روایت می‌کند که در یک آزمون دشوار موظف می‌شود برای ترک اعتیاد پدرش ۲۱ روز او را در اتاق حبس کند.
علی نفیسی، حسین شهبازی و سروشا سادات فاضلی در این اثر ایفای نقش می‌کنند.
سایر عوامل «بیست و یک» نیز عبارتند از برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: محمد رسولی واشقانی، دستیاران کارگردان: محمدحسین کریمی، محمد افخمی، منشی صحنه: فروغ لسانی، مدیر فیلمبرداری: پویان آقابابایی، تدوین: اسماعیل علیزاده، مدیر صدابرداری: علی کیان‌ارثی، طراح صحنه و لباس: حسام حسینی، اصلاح رنگ و نور: پویان آقابابایی، طراح چهره‌پردازی: زهرا بابایی، طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی، موسیقی: مسعود سخاوت‌دوست، بازیگردان: فرزام رنجبر، طراح گرافیک: محمد موحدنیا، دستیار تهیه: رضا رضوانی، مدیرتولید: سجاد بابایی، مدیر مالی: الهه حسن‌بیگی، مدیر تدارکات: فرنام آتشیان، عکاس: امیرحسین غضنفری، روابط عمومی: رکسانا قهقرایی.
