نمایش نگران‌کننده و رکوردهایی که شکسته شد
ایلیا بهزاد اول
به گزارش هیچ یک و به نقل از جام تهران – پس از عملکرد نه‌چندان قابل‌قبول در رقابت‌های کافا، نمایش تیم ملی ایران مقابل روسیه نیز چندان امیدوارکننده نبود. به جز برخی صحنه‌ها در دقایق ابتدایی نیمه دوم و برنامه‌های مشخص روی پرتاب اوت و پرس روی خط دفاعی روسیه، دیگر نکته مثبتی در عملکرد فنی تیم ملی مقابل روسیه دیده نمی‌شد. ایران در مسابقه با روسیه، با آرایشی دفاعی و با هدف شبیه‌سازی فضای تقابل با تیم‌های برتر حاضر در جام جهانی وارد زمین شد و تمرکز داشت تا با بستن فضاها در میانه میدان و تبدیل دفاع به دفاعی پنج نفره با اضافه شدن یکی از وینگرها به خط دفاعی، مانع از بازیسازی روسیه شود. این رویکرد عملگرایانه و تدافعی اما نه تنها جلوی موقعیت‌سازی روسیه را نگرفت، بلکه ایران را بیش از دیدارهای گذشته تحت فشار قرار داد و در نهایت، منجر به شکست شاگردان امیر قلعه‌نویی مقابل تزارها شد؛ شکستی که اولین باخت فوتبال ملی ایران برابر روسیه را رقم زد.
جالب اینکه روسیه در این بازی شوت بیشتری به سمت دروازه ایران به نسبت انگلیس در دیدار تلخ و تاریخی جام جهانی ۲۰۲۲ شلیک کرد و شاید اگر بازیکنان این تیم دقت بیشتری در ۱۴ شوت خود به سمت دروازه ایران داشتند، تیم ملی کشورمان متحمل یک شکست سنگین دیگر می‌شد؛ اتفاقی که می‌توانست در جدال فینال کافا با ازبکستان نیز رقم بخورد. به طور کلی، ایران در تمامی شاخصه‌های بازی از جمله شوت، شوت در چهارچوب، مالکیت، خلق موقعیت و دقت پاس از حریف ضعیف‌تر بود و این موضوع، تضاد جالبی با ادعاهای کادرفنی در خصوص تغییر مدل بازی تیم ملی از مدل دفاعی به سبک تهاجمی دارد و هیچ‌گونه استراتژی تهاجمی‌ای در تیم ملی در بازی‌های اخیر دیده نمی‌شود.
ایران برای اولین بار از جام جهانی ۲۰۱۴ به این سمت، در سه بازی متوالی نتوانسته به پیروزی برسد و برای اولین بار طی شش سال و دوره مربیگری مارک ویلموتس، در دو مسابقه متوالی متحمل شکست شده است که نشان می‌دهد تیم برای تبدیل شدن به یک تیم رقابتی و خطرناک در جام جهانی، نیاز به تغییرات ساختاری بسیار زیادی در خود دارد. شرط اول برای تغییرات در تیم و ایجاد شرایط بهتر اما پذیرفتن اشتباهات و نواقص است و کادرفنی تیم ملی و شخص امیر قلعه‌نویی تاکنون در مصاحبه‌های خود، چنین چیزی را نشان نداده‌اند.
رویکردی که اگرچه در ظاهر برای حفظ اعتبار تیم ملی مناسب به نظر می‌رسد، اما بیش از هر چیز به مجموعه تیم ملی ضربه زده و باعث شده که اعضای کادرفنی تیم ملی و برخی بازیکنان، چندان با حقیقت موجود روبه‌رو نشوند. بازگویی مشکلات فنی تیم ملی و پرداختن به آن در رسانه، نه از سر حب و بغض و مشکلات شخصی، بلکه از سر دلسوزی برای تیم ملی در آستانه جام جهانی است تا اتفاقات گذشته بار دیگر تکرار نشود. شاید جدال‌های آتی با تانزانیا و دو بازی در فیفادی آبان در تورنمنت دبی، شرایط تیم ملی را متحول کند اما تا این لحظه، همه چیز در خصوص تیم ملی نگران‌کننده است و باید دید که مجموعه فدراسیون در واکنش به این شکست‌ها از خواب غفلت بیدار می‌شوند یا خیر.
