سکوت کارشناسان در قبال تیم ملی نگران کننده است
با این حال، نگران‌کننده‌تر از نتایج و کیفیت فنی، سکوت عجیب کارشناسان و پیشکسوتان است. بسیاری از همان افرادی که در سال‌های گذشته با کوچک‌ترین بهانه، مربیان خارجی را آماج نقد قرار می‌دادند، امروز در برابر ضعف‌های آشکار کادر فنی داخلی، ترجیح می‌دهند خاموش بمانند. تماس‌ها بی‌پاسخ می‌ماند و حتی چهره‌هایی که همواره در رسانه‌ها حاضر بودند، این روزها می‌گویند:«درباره تیم ملی اظهار نظر نمی‌کنیم.» این سکوت، چیزی جز کشیدن دیواری بلند به دور تیم ملی نیست.
واقعیت این است که نقد، لازمه رشد است. تیم ملی ملک شخصی هیچ مربی یا مدیری نیست و همه باید در قبال عملکرد آن پاسخگو باشند. اما محافظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی، جای انتقاد سازنده را به سکوتی سنگین داده است.
این رویکرد، تیم ملی را از شفافیت و اصلاح دور می‌سازد و در آینده آسیب‌های جدی‌تری به فوتبال ایران وارد خواهد کرد. اگر امروز پیشکسوتان و کارشناسان ضعف‌های تاکتیکی تیم ملی را بازگو نکنند، فردا هزینه‌ای چندبرابر پرداخت خواهیم کرد. شکستن دیوار سکوت و بازگشت به مسیر نقد مسئولانه، ضرورتی فوری است. تیم ملی سرمایه مشترک همه مردم ایران است و نباید پشت دیوار مصلحت‌اندیشی پنهان بماند.
