پرسپولیس در نخستین مسابقه خود مقابل فچرسپاسی فقط به یک امتیاز رسید و شاید به خاطر گل وقت‌های تلف شده علیپور باید خوشحال هم باشد چراکه به نظر می‌رسد لحظاتی قبل از این گل بازیکنان این تیم به نشانه تسلیم دست‌ها را بالا برده و نزدیک بود گل دوم را هم دریافت کنند که کمی خوش‌شانسی و کمی هم جسارت امیررضا رفیعی این تیم را در بازی نگه داشت تا بالاخره گل مساوی از راه برسد و حداقل بازی اول خیلی هم تلخ تمام نشود.
جدا از مسأله کمبود بازیکنان تأثیرگذار که تأثیر مستقیمی روی کیفیت بازی پرسپولیس گذاشت چنانچه بخواهید کیفیت فنی تیم هاشمیان در نخستین بازی فصل را بررسی کنید به نتایج جالبی برنخواهید خورد. واقعیت این است که آمار استخراج شده از نخستین بازی فصل پرسپولیس نتایج جالبی برای کادر فنی و هواداران این تیم ندارد و مشخص است که خیلی چیزها در این تیم باید بهبود یابد.
در شرایطی که پرسپولیس در این مسابقه 64.9درصد زمان بازی مالک توپ بود و چیزی حدود 260 پاس بیشتر از حریفش داد(672 به 411) و البته پاس‌های بازیکنانش دقیق‌تر هم بود (87.2درصد به 79.8درصد) اما در آمارهای تأثیرگذار که برای پیروزی حیاتی به نظر می‌رسید شرایط خوبی نداشت.
پرسپولیس 16شوت به دروازه حریف داشت که فقط یکی از آنها در چهارچوب بود و همان هم گل شد. بدتر اینکه امید گل پرسپولیس در این بازی فقط1.03 بود در حالی که فجر امید گل 1.35 را ثبت کرد و حملات خطرناکتر و مؤثرتری داشت. با اینکه پرسپولیس در خانه بازی می‌کرد و مقابل تیمی کم‌ستاره به میدان رفته بود اما فجر هم 13شوت به دروازه داشت که 5تای آنها در چهارچوب بود.
همچنین در آمار موفقیت در نبردها هم شرایط بسیار نزدیک بود و پرسپولیس برتری خفیفی (51.9 به 48.1) داشت که همه اینها مشخص می‌کند سرخ‌ها در فاز حمله کیفیت و دقت لازم را نداشتند و البته خبری از خلاقیت نبود.
