تقریباً یک ماه تا شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال زنان، تیم سپاهان اصفهان نایب‌قهرمان فصل گذشته هنوز هیچ حرکت جدی در بازار نقل‌وانتقالات انجام نداده است. نه خبری از تمدید قرارداد بازیکنان است، نه مذاکره‌ای با کادر فنی و سرمربی تیم. این در حالی است که باشگاه سپاهان در بخش مردان، یکی از فعال‌ترین و موفق‌ترین باشگاه‌ها در فصل نقل‌وانتقالات امسال بوده و از نظر مالی هم در وضعیت مطلوبی قرار دارد و به نظر نمی‌رسد دلیل عدم رسیدگی به تیم زنان، بی‌پولی باشد.
تیم بانوان سپاهان فصل گذشته عملکرد قابل‌قبولی داشت و پس از تیم خاتون بم، به عنوان تیم دوم جدول، کار خود را به پایان رساند. با این پیشینه، انتظار می‌رفت سپاهان یکی از تیم‌های پیشرو در فصل نقل وانتقالات جدید باشد و حتی با هدف قهرمانی، اقدامات خود را از ماه‌ها قبل شروع کرده باشد. اما در واقعیت، خبری از تمدید، جذب، یا حتی مذاکره با سرمربی تیم هم نیست. به نظر می‌رسد معادله در بخش زنان کاملاً متفاوت است و تیمی که فصل قبل نایب قهرمان رقابت‌ها شده، حالا درآستانه فصل جدید، در بلاتکلیفی محض قرار دارد. درست در همین زمان، تیم مردان سپاهان در حال تکمیل یکی از پرستاره‌ترین و پرهزینه‌ترین نقل‌وانتقالات خود است.
چندین ستاره جذب شده‌اند، کادر فنی تغییر کرده و اردوی آماده‌سازی خارجی برگزار شده است. این درحالی است که تیم زنان، با آنکه فصل قبل تنها یک پله تا قهرمانی فاصله داشته، به حال خود رها شده است. بنابراین اینطور که به نظر می‌رسد مشکل باشگاه سپاهان کمبود بودجه نیست چرا که با هزینه قرارداد یکی از این ستاره‌هایی که به خدمت گرفته، می‌شد کل تیم زنان را سروسامان داد. پس اینطور که پیداست مشکل مدیران سپاهان عدم احترام به تیم زنان و بی‌توجهی است. در چنین شرایطی هاجر دباغی مهاجم این تیم در تأکید صحبت‌های ایران ورزشی اینطور می‌گوید که تیم با این شرایط، فصل جدید حتی روی سکو هم نخواهد رفت. همچنین به سراغ بیان محمودی سرمربی فصل قبل تیم رفتیم. در شرایطی که تا این لحظه صحبتی با او برای تمدید قرارداد نشده است. محمودی گفت: «تا این لحظه هیچ چیز مشخص نیست. شاید هفته آینده تکلیف برخی مسائل روشن شود. بنابراین فعلاً ترجیح می‌دهم تا روشن شدن تکلیف تیم صحبتی نکنم و هفته آینده حرف خواهم زد.»
البته که این وضعیت محدود به سپاهان نیست. اما وقتی باشگاهی با قدمت و امکانات سپاهان که تا چندی پیش روی سکو رفته، در چنین وضعیتی قرار دارد، این پرسش پیش می‌آید که جایگاه واقعی فوتبال زنان در نگاه مدیران ورزشی کجاست؟ آیا حضور در لیگ فقط یک وظیفه فرمالیته و صرفاً برای صدور مجوز حرفه‌ای است؟ یا اصلاً دغدغه‌ای برای ارتقا و سرمایه‌گذاری در فوتبال زنان وجود دارد؟ این سطح از بی‌برنامگی، آن هم در آستانه یک فصل تازه، نه فقط به تیم لطمه می‌زند، بلکه روی انگیزه بازیکنان، کیفیت لیگ و نگاه عمومی به فوتبال زنان هم تأثیر منفی خواهد گذاشت.
باشگاه‌ها باید به این درک برسند که سرمایه‌گذاری در فوتبال زنان ویترین و بهانه‌ای برای صدور مجوز حرفه‌ای نیست، بلکه یک مسیر آینده‌دار برای توسعه برند و هویت باشگاه‌ها است. در شرایطی که دختران این سرزمین با کمترین امکانات، بهترین عملکردها را رقم می‌زنند، کمترین انتظار این است که باشگاه‌ها شأن و جایگاه آنها را به رسمیت بشناسند و آنها را اولویت آخر خود قرار ندهند.
