بررسی قدرتمندترین جنگنده نسل ۴ روسیه

جنگنده Su-35S که در ناتو با نام Flanker-E شناخته می‌شود، نقطه اوج طراحی کلاسیک جنگنده‌های نسل چهارم محسوب می‌شود. این هواپیما نه‌تنها نسخه‌ای بهبود‌یافته از جنگنده افسانه‌ای Su-27 است، بلکه نتیجه بازطراحی عمیق و مدرنیزاسیون گسترده‌ای‌ست که آن را به یک پلتفرم چندمنظوره بسیار قدرتمند تبدیل کرده است.

بازسازی فلانکر: از Su-27M تا Su-35S

پیش‌زمینه شوروی: Su-27M

در دهه ۱۹۸۰، پروژه Su-27M با هدف توسعه یک فلانکر پیشرفته آغاز شد. این نمونه، قابلیت‌های چندمنظوره داشت و به رادار جدید N011، کابین دیجیتال، کانارد برای افزایش پایداری و بازوی سوخت‌گیری در پرواز مجهز بود. اما فروپاشی شوروی باعث توقف این برنامه شد.

یکی از نمونه‌های Su-27M بعدها با موتورهای بردار رانش آزمایشی تجهیز شد و به Su-37 با لقب «ترمیناتور» تبدیل شد که تأثیر زیادی بر توسعه‌های آتی گذاشت.

مدرنیزاسیون عمیق: Su-35BM / Su-35S

در دهه ۲۰۰۰، شرکت سوخو پروژه جدیدی با سرمایه خصوصی راه‌اندازی کرد تا یک فلانکر مدرن با استفاده از فناوری‌های پیشرفته طراحی کند. نتیجه این تلاش‌ها، Su-35BM بود که بعدها به Su-35S تبدیل شد.جنگنده سوخو ۳۵ اس از فناوری‌های اثبات‌شده در برنامه صادراتی Su-30MKI و پروژه Su-57 بهره گرفت. اولین پرواز نمونه اولیه در سال ۲۰۰۸ انجام شد و این جنگنده از سال ۲۰۱۴ به‌طور رسمی وارد خدمت شد.

کالبدشکافی یک سوپرفلانکر: بررسی فنی جنگنده سوخو Su-35S

بدنه و آیرودینامیک

بدنه جنگنده سوخو 35 اس با استفاده گسترده از تیتانیوم و کامپوزیت تقویت شده است. حذف کاناردها و ترمز هوای پشتی، به لطف سامانه پرواز دیجیتال KSU-35 و موتورهای بردار رانش امکان‌پذیر شده است.

بدنه با استفاده از مواد جاذب امواج راداری پوشش داده شده و سطح مقطع راداری آن از ۱۵ مترمربع به ۱ تا ۳ مترمربع کاهش یافته است. ظرفیت سوخت داخلی نیز بیش از ۲۰٪ افزایش یافته و به ۱۱۵۰۰ کیلوگرم رسیده است.

پیشرانه و قدرت مانور

موتورهای AL-41F1S هر کدام توان تولید ۱۴۲ کیلو نیوتن قدرت در حالت پس‌سوز را دارند و نسبت رانش به وزن Su-35S را به بالای ۱ می‌رسانند.

مهم‌ترین ویژگی این موتورها، نازل‌های بردار رانش سه‌بعدی است که توانایی انجام مانورهایی همچون کبری پوگاچف و کولبیت را فراهم می‌کنند. همچنین Su-35S قابلیت پرواز سوپرسونیک بدون پس‌سوز را دارد.

شکارچی دیجیتال: رادار و سنسورها

• رادار Irbis-E: از نوع PESA با قدرت ۲۰ کیلووات، قابلیت کشف اهداف با سطح مقطع ۳ مترمربع تا فاصله ۴۰۰ کیلومتر را دارد.
• سامانه OLS-35 IRST: توانایی کشف غیرفعال اهداف تا ۹۰ کیلومتر از پشت و ۵۰ کیلومتر از جلو را داراست.
• سامانه جنگ الکترونیک Khibiny-M: شامل گیرنده هشدار راداری، اخلالگرهای DRFM و پرتابگرهای فریب است.

پنجه‌های فلانکر: تسلیحات و مأموریت‌ها

هوا به هوا

هوا به سطح

Su-35S همچنین به توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-30-1 با ۱۵۰ گلوله مجهز است.

مقایسه با رقبا: از Su-27 تا F-22

Su-35S در مانورپذیری نزدیک و قدرت راداری برتری دارد، اما از نظر فناوری رادار و جنگ شبکه‌محور در برابر F-22 یا F-35 عقب‌تر است.

تجربه نبرد: سوریه و اوکراین

در سوریه از سال ۲۰۱۶، جنگنده سوخو ۳۵ اس با مأموریت‌های گشت هوایی و اسکورت، نقش کلیدی در دفاع هوایی روسیه ایفا کرد. حضور آن موجب بازدارندگی در برابر نیروی هوایی ترکیه و اسرائیل شد.در جنگ اوکراین، جنگنده Su-35S به‌ویژه در اجرای حملات دوربرد با موشک R-37M مؤثر ظاهر شد. با این حال، دست‌کم ۸ فروند از این جنگنده‌ها توسط سامانه‌های دفاع هوایی غربی مانند پاتریوت منهدم شده‌اند.

دکترین و صادرات

Su-35S در نیروی هوایی روسیه به‌عنوان ستون اصلی برتری هوایی باقی می‌ماند تا زمانی که Su-57 به بلوغ کامل برسد. از آن برای اسکورت، فرماندهی هوایی و تمرینات شبکه‌محور با Su-57 استفاده می‌شود.از نظر صادرات، چین اولین مشتری خارجی این جنگنده بود. همچنین چندین فروند از هواپیماهای ساخته‌شده برای مصر، که به دلیل فشار آمریکا تحویل نشد، در نهایت به الجزایر و احتمالاً ایران منتقل شده‌اند.

جمع‌بندی نهایی

جنگنده Su-35S بدون تردید پیشرفته‌ترین نسخه از خانواده فلانکر است. در شرایطی که نبردهای هوایی به سمت فناوری‌های پنهان‌کارانه و شبکه‌محور می‌روند، این جنگنده همچنان با تکیه بر قدرت خام، چابکی بی‌نظیر و سنسورهای پرقدرت، تهدیدی جدی برای رقبای نسل چهارم محسوب می‌شود.