پروژه «لونا کروزر» (Lunar Cruiser) برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ آغاز شد و در صورت موفقیت، راهی آسان‌تر را برای فضانوردان جهت شناسایی سطح ماه و کاوش مناطق بزرگ‌تر فراتر از محل فرودشان فراهم خواهد کرد. این اولین وسیله نقلیه نخواهد بود که در چشم‌انداز خاکستری و شنی ماه به گشت‌وگذار می‌پردازد. خودروی ماه نورد (Lunar Roving Vehicle) ناسا در سه ماموریت آخر آپولو که در سال‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ انجام شد، استفاده گردید.
این وسیله نقلیه با باتری، گنجایش دو فضانورد را داشت و به فضانوردان اجازه می‌داد در طول آپولو ۱۷ – آخرین باری که انسان‌ها روی ماه بودند – مسافتی نزدیک به ۳۶.۲ کیلومتر (۲۲.۵ مایل) را طی کنند. ناسا در حال حاضر روی جانشین آپولو، یعنی ماموریت آرتمیس، کار می‌کند که قصد دارد برای اولین بار در بیش از ۵۰ سال، انسان‌ها را به ماه بازگرداند. علاقه به کاوش بیشتر در ماه در طول سال‌ها به طور پیوسته افزایش یافته است، زیرا این جرم سیاره‌ای می‌تواند برای استخراج منابع مورد استفاده قرار گیرد و مکانی عالی برای یک تلسکوپ غول‌پیکر قمری است.
طراحی تویوتا لونا کروزر: شیک‌تر و مدرن‌تر
«تویوتا لندکروزر در ماه» ظاهری شیک‌تر و مدرن‌تر خواهد داشت. شش چرخ بزرگ و قاب کوچک آن ظاهری شبیه به حشره به آن می‌دهد، اگرچه اگر آن را با لندکروزر این برند مقایسه کنید، اشتباه نخواهید کرد. اما طراحی جعبه‌ای آن حتی بیشتر به ون‌های کمپر تویوتا نزدیک است. این منطقی است، زیرا فضانوردان فقط این وسیله نقلیه را رانندگی نخواهند کرد – آن‌ها در آن زندگی نیز خواهند کرد.
قابلیت سکونت در تویوتا لونا کروزر
برخلاف ماه‌نوردهای اصلی و قرن بیست و یکمی ناسا که فضای باز دارند و نیاز به پوشیدن لباس فضایی توسط سرنشینان دارند، تویوتا لونا کروزر بسته و تحت فشار خواهد بود. این بدان معناست که سرنشینان می‌توانند لباس‌های فضایی خود را درآورند و در کروزر زندگی کنند، همانطور که در بیشتر فضاپیماها انجام می‌دهند.
لونا کروزر که برای سکونت چندین هفته‌ای در هر زمان طراحی شده است، نه تنها به عنوان وسیله حمل و نقل، بلکه به عنوان خانه‌ای برای کسانی که ماه را کاوش می‌کنند، عمل خواهد کرد. برای سلامت روان سرنشینان، تویوتا تلاش می‌کند این وسیله نقلیه را که احتمالاً ۲ تا ۴ سرنشین را در خود جای می‌دهد، تا حد امکان جادار بسازد. این کروزر همچنین از سیستم‌های خودکار، از جمله رانندگی خودکار آفرود، برای راحتی فضانوردان نیز استفاده خواهد کرد.
تویوتا برخی از بهترین خودروهای آفرود موجود در بازار را می‌سازد، اما یک لونا کروزر فقط آفرود نخواهد بود – بلکه فراسیاره‌ای خواهد بود. علاوه بر مدیریت زمین‌های ناهموار و غیرقابل پیش‌بینی، هر وسیله نقلیه‌ای در ماه باید با عواملی مانند گرانش کمتر و این واقعیت که هیچ پمپ بنزین یا تعمیرگاه بدنه در نزدیکی آن برای یدک‌کشی در مواقع اضطراری وجود نخواهد داشت، مقابله کند. لاستیک‌های بزرگ بدون هوای آن، که توسط شرکت بریجستون در حال توسعه هستند، به جای لاستیک، از فلز ساخته خواهند شد تا بهتر با زمین ماه سازگار شوند. مواد لاستیکی و رزینی نیز در برابر سطوح بالاتر تابش موجود در سطح ماه آسیب‌پذیرتر هستند.
سایر عواملی که تویوتا هنگام ساخت لونا کروزر باید در نظر بگیرد، شامل مقاومت در برابر دماهای بسیار گرم و سرد، محافظت در برابر واژگونی ناشی از زمین‌های ناهموار (و دهانه‌ها)، تولید مسیر ایمن، ناوبری سیگنال رادیویی، و کنترل‌های رانندگی است که فضانوردان را تا حد امکان از حوادث ایمن نگه می‌دارد. برای مورد آخر، تویوتا یک نمایشگر سربالا برای کمک به رانندگی خواهد گنجاند.
وضعیت کنونی طراحی لونا کروزر و کاربردهای آینده
آژانس اکتشاف هوافضای ژاپن و تویوتا انتظار دارند لونا کروزر در سال ۲۰۲۹ پرتاب شود و این وسیله نقلیه ممکن است قبل از آن شاهد اصلاحاتی در طراحی خود باشد. با این حال، بیشتر ساختار آن کامل شده است، و تویوتا لونا کروزر در حال حاضر آزمایش‌های خود را به پایان رسانده است. تاکنون، حداکثر سرعت ۱۰ کیلومتر بر ساعت (۶.۲ مایل بر ساعت) و دایره چرخشی ۱۰ متری (۳۳ فوت) را به دست آورده است.
همچنین بر روی یک مسیر آزمایشی دیگر تویوتا که برای ایجاد شرایط شبیه به ماه، با سنگ‌ها و حتی یک دهانه نسبتاً بزرگ طراحی شده، مورد ارزیابی قرار گرفته است. یکی از تفاوت‌های عمده بین ظاهر کنونی لونا کروزر و ظاهر نهایی آن، این است که در حال حاضر دارای یک قاب باز بدون در، دیوار یا پنجره است که برای هر کسی که بدون لباس فضایی تحت فشار در ماه رانندگی کند، کشنده خواهد بود.
اما فناوری‌هایی که توسط آژانس اکتشاف هوافضای JAXA و تویوتا برای لونا کروزر در حال توسعه و تنظیم دقیق هستند، احتمالاً کاربردهایی نزدیک‌تر به خانه نیز خواهند داشت. تویوتا می‌گوید که سنسورها و سیستم‌های خودکار این وسیله نقلیه ممکن است روزی برای اسکن از راه دور در مناطق فاجعه‌زده خطرناک یا غیرقابل دسترس و سایر مناطق خطرناک استفاده شوند. علاوه بر این، سیستم‌های قدرتی که برای کروزر طراحی می‌شوند، ممکن است برای انرژی H2 (هیدروژن) کارآمدتر در زمین سازگار شوند.
انرژی هیدروژن تولید شده از طریق الکترولیز پایدار و دوستدار کربن است. محصول جانبی آن گرما و آب است، نه CO2، و نوآوری‌های تویوتا ممکن است در نهایت توسط شرکت‌های خودروسازی که در حال حاضر خودروهای با نیروی هیدروژن را توسعه می‌دهند، استفاده شود. به علاوه، انرژی H2 پیشرفته می‌تواند روزی برای شهرهای دورافتاده، اردوگاه‌های پناهندگان و سایر جوامعی که از شبکه برق استفاده نمی‌کنند، نیز مورد استفاده قرار گیرد. با پیشبرد فناوری هم در زمین و هم در ماه، تویوتا لونا کروزر ممکن است یک رانندگی کوچک برای انسان، و یک سفر جاده‌ای عظیم برای بشریت باشد.
