یکی از مهم‌ترین نقص‌های استقلال در فصل بیست و چهارم نداشتن گلزن بود که عمیقاً نتایج این تیم را تحت‌الشعاع قرار داد. استقلال با وجود اینکه بازیکنان متعددی را در خط حمله مورد آزمایش قرارداد اما عملاً هیچ یک از بازیکنان این تیم موفق نشدند نقشی محوری در عملیات هجومی استقلال ایفا کنند و با ضعیف‌ترین آمار ممکن لیگ را به پایان رساندند. حتی گل قهرمانی استقلال در جام حذفی که به نوعی مهم‌ترین گل این تیم در فصل گذشته بود را روزبه چشمی به ثمر رساند تا مشخص شود مهاجمان استقلال تا چه اندازه در گلزنی ناکام بوده‌اند.
نکته حائز اهمیت در فصل بیست و چهارم این بود که استقلال فصل را با مهاجمانی همچون بلانکو و رمضانی شروع کرد و جواد نکونام قصد داشت با کمک وینگرهایی همچون ماشاریپوف یا رضاییان خط حمله تیمش را بسازد اما پروژه سرمربی سابق استقلال که هفته‌های کوتاهی از لیگ بیست و چهارم روی نیمکت آبی‌ها بود، به سرعت بر هم خورد و مهاجمان مد نظر او نتوانستند عملکرد مطلوبی را از خود به جا بگذارند.
بعد از جدایی نکونام به سرعت بلانکو و رمضانی که مورد وثوق او بودند در فهرست خروج استقلال قرار گرفتند و به محض اینکه نقل وانتقالات نیم فصل شروع شد، این دو بازیکن کنار گذاشته شدند تا شاید استقلال با مهاجمان جدید بتواند گره‌های به وجود آمده در خط حمله خود را باز کند.
در همین راستا مدیران استقلال اقدام به جذب بازیکنانی همچون کوجو، جوما و آزادی کردند اما سرانجامی که با این بازیکنان در کارنامه استقلال به ثبت رسید نیز قابل توجه نبود و این سه بازیکن نیز هیچ گاه موفق نشدند خلأهای موجود در خط آتش استقلال را پر کنند.
عملکرد مهاجمان جدید استقلال که در نیم‌فصل لیگ بیست و چهارم به استقلال ملحق شدند نیز به گونه‌ای بود که حالا ممکن است در نیم‌فصل دوم هیچ یک از این بازیکنان را در ترکیب استقلال مشاهده نکنیم.
جوما خیلی زود برای استقلالی‌ها نامه خداحافظی نوشت تا مشخص شود از استقلال رفتنی است. کوجو نیز با وجود قرارداد 5 ساله ممکن است به طور قرضی از استقلال به تیم دیگری برود. وضعیت محمدرضا آزادی نیز کاملاً نامشخص است و شک نکنید اگر مدیران استقلال موفق به جذب مهاجمان گلزن و کارآمد شوند، پایان این بازیکن نیز در استقلال قطعی خواهد بود.
در واقع 3 مهاجم تخصصی که در فصل بیست و چهارم برای استقلال بازی کردند به طور قطع از استقلال جدا شده‌اند (بلانکو، رمضانی و جوما) و 2 مهاجم دیگر نیز در آستانه جدایی قرار دارند تا کاملاً روشن شود که استقلال چه وضعیت بغرنجی در خط حمله داشته و اوضاع در خط آتش این تیم تا چه اندازه بحرانی و نامطلوب بوده است.
اگر کوجو به شکل قرضی و آزادی نیز به شکل قطعی از استقلال بروند، همه مهاجمان تخصصی از استقلال جدا شده‌اند و در حقیقت فصل بیست و چهارم تبدیل می‌شود به فصل ناکامی مهاجمان تخصصی استقلال که در تاریخ این باشگاه نیز بی‌سابقه است.
به همین دلیل روشن و واضح در نشست‌هایی که میان تصمیم‌گیران باشگاه استقلال برگزار شده روی تقویت خط حمله و جذب مهاجمان کارآمد و گلزن تأکید شده و قرار است یارگیران در باشگاه استقلال روی این موضوع تمرکز کرده و بازیکنانی را به خدمت بگیرند که از عیار گلزنی مناسبی برخوردار باشند.
البته برای جذب بازیکنان جدید قطعاً نظر سرمربی استقلال نیز لحاظ خواهد شد. اگر جباری سرمربی استقلال باشد و مدیران این باشگاه دوباره به او اعتماد کنند قطعاً جمع‌بندی روی این موضوع بسیار سریع انجام خواهد شد اما چنانچه باشگاه استقلال سرمربی دیگری را انتخاب کند، ماجرا متفاوت خواهد بود و قطعاً باید نظر سرمربی جدید استقلال تأمین شده و چه بسا سرمربی جدید نام بازیکنان دیگری را به باشگاه بدهد که با لیست کنونی که در اختیار آنها است تفاوت داشته باشد. هرچه هست، استقلال باید به سمت جذب بازیکنانی برود که عیار بالایی در گلزنی داشته باشند. ورود به لیگ برتر با مهاجمانی که از نظر توانایی وضعیتی معمولی دارند استقلال را به سرنوشتی تکراری دچار خواهد کرد و لازم است در این راستا اقدامات مناسبی انجام شود.
اگر محمدی بود…
اگر مهرداد محمدی در فصل بیست و چهارم برای استقلال بازی می‌کرد شاید اوضاع در خط حمله متفاوت پیش می‌رفت اما مصدومیت این بازیکن او را از چرخه بازی در ترکیب استقلال خارج کرد تا آبی‌ها عملاً یک بازیکن مهم خود را در خط حمله از دست بدهند. اینکه محمدی فصل بعد در استقلال باشد، روشن نیست اما اگر او باشد هم استقلال دست کم به دو مهاجم گلزن نیاز دارد.
