تیم ملی فوتبال زنان ایران در حال آماده‌سازی برای حضور در رقابت‌های مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶ است؛ مسابقاتی که از دوم تا چهاردهم تیرماه ۱۴۰۴ برگزار خواهد شد و صعود به مرحله نهایی، تنها از طریق کسب مقام اول گروه میسر است. این امر، اهمیت و حساسیت این دوره از رقابت‌ها را دوچندان کرده است.
پس از عملکرد ناامیدکننده تیم در ماه‌های اخیر و ثبت ۱۲مسابقه بدون پیروزی، فدراسیون فوتبال دست به تغییراتی در کادرفنی زده و مرضیه جعفری را به‌جای مریم آزمون منصوب کرده است. درحال حاضر، دومین اردوی آماده‌سازی تیم در تهران و عمدتاً در ورزشگاه کارگران در حال برگزاری است و برنامه‌ریزی شده است که بازیکنان برای تطابق با شرایط آب و هوایی امان (محل برگزاری مسابقات)، مدتی را نیز در کیش به تمرین بپردازند.
با وجود این تلاش‌ها، غیبت بازی‌های تدارکاتی رسمی به یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی تیم ملی تبدیل شده است. در حالی که تیم در حال سپری کردن مراحل آماده‌سازی است، پنجره‌های ارزشمند فیفادی یکی پس از دیگری از دست می‌روند. پنجره بازی‌های ملی در ماه مارس بدون برگزاری حتی یک دیدار دوستانه بسته شد؛ فرصتی طلایی که می‌توانست در ارزیابی بازیکنان و ارتقای جایگاه ایران در رنکینگ فیفا نقش بسزایی داشته باشد.
پنجره دیدارهای رسمی ملی فیفادی از 7خرداد تا 13خرداد برای تیم‌ها باز شد، اما تیم ملی فوتبال زنان ایران از این فرصت برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی استفاده نکرد. اکنون و پس از اتمام این بازه زمانی، تیم ملی زنان ایران در تاریخ 20 و 22خرداد در دو دیدار تدارکاتی میزبان تیم ملی زنان عراق خواهد بود. این مسابقات اگرچه در رنکینگ فیفا تأثیری نخواهد داشت و صرفاً جنبه آماده‌سازی دارد، اما انتخاب تیم عراق با رتبه 173 (دومین تیم ضعیف آسیا پس از ماکائو) به‌عنوان حریف، فرصت مناسبی برای ارزیابی دقیق سطح آمادگی تیم ملی ایران به نظر نمی‌رسد و بیشتر به منظور قرار گرفتن در شرایط مسابقه صورت گرفته است. عملکرد تیم ملی در این دو بازی و همچنین در مسابقات انتخابی جام ملت‌های آسیا 2026 که پس از اردو در امان برگزار می‌شود، حائز اهمیت خواهد بود.
تیم ملی فوتبال زنان عراق که در رده ۱۷۳ رنکینگ فیفا قرار دارد، ضعیف‌ترین تیم ملی در قاره آسیا محسوب می‌شود. به همین دلیل، تقابل با چنین تیمی نمی‌تواند معیار قابل اتکایی برای ارزیابی سطح آمادگی بازیکنان ایران باشد. به نظر می‌رسد این انتخاب بیشتر از روی اجبار و برای حفظ شرایط مسابقه‌ای تیم صورت گرفته است. حال باید دید حاصل این دو بازی تدارکاتی چه خواهد بود و آیا می‌توان از آن، دستاوردی فنی و تاکتیکی انتظار داشت یا نه.
این در حالی است که حتی کشورهایی با امکانات و سابقه کمتر، بازی‌های تدارکاتی خود را به شکل مطلوبی برنامه‌ریزی کرده‌اند. به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال با انتشار بیانیه‌ای با عنوان «محک جدی بانوان ایران پیش از مسابقات انتخابی جام ملت‌های آسیا» در سایت خود و اشاره به دیدار دوستانه با تیم ملی عراق (با رتبه۱۷۳ جهانی) سعی در توجیه این کمبود دارد که با توجه به سطح پایین این بازی دوستانه، اقدامی ناکافی به نظر می‌رسد. سکوت فدراسیون در قبال وضعیت نابسامان فوتبال زنان، بیش از پیش مشهود است. مهدی تاج که حضور خود در نهادهای بین‌المللی فوتبال آسیا را دستاورد بزرگی می‌داند، باید پاسخ دهد که چرا این موقعیت‌ها حتی در برقراری ارتباط با کشورهای منطقه نیز مورد استفاده قرار نمی‌گیرد؟ آیا هماهنگی برای برگزاری یک بازی دوستانه با تیم‌هایی از کشورهای همسایه نظیر امارات یا عراق تا این اندازه دشوار است؟
از آخرین دیدار رسمی تیم ملی زنان – دو بازی مقابل پورتوریکو در اسفندماه
گذشته – تاکنون تقریباً سه ماه سپری شده است. با عدم برگزاری مسابقه در فیفادی فعلی، تیم ملی عملاً بیش از ۱۰۰روز بدون تجربه مسابقه به استقبال رقابت‌های رسمی خواهد رفت؛ وضعیتی که از لحاظ آمادگی فنی و روانی، زنگ خطری جدی برای فوتبال زنان ایران محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد فقدان بازی‌های تدارکاتی مناسب، لطمه‌ای جدی به آمادگی تیم وارد کرده و امیدها را برای درخشش در رقابت‌های پیش‌رو کاهش می‌دهد.
