قهرمان وزنه‌برداری فوق سنگین جوانان جهان گفت: داوران سر حرکت اول دوضرب من را اذیت کردند و معتقد بودند چون نحوه وزنه انداختم بی‌احترامی بوده، آن را نپذیرفتند.
حمیدرضا محمدی‌تنها در گفت‌وگو با هیچ یک درباره‌ی قهرمانی در مسابقات جوانان جهان بیان کرد: رقابت خوبی داشتیم. من در تمرینات وزنه‌های خوبی زدم و در رقابتی که من و طاها نعمتی داشتیم توانستم به مدال طلا برسم. طاها نعمتی وزنه‌بردار با تجربه‌ای است و به او برای مدالی که گرفت، تبریک می‌گویم. البته من و طاها نعمتی قبل از اینکه با هم رقیب باشیم برادر هستیم. وزنه‌برداران کشورهای دیگر هم خوب عمل کردند و ما انتظار این سطح از رقابت را نداشتیم. بعد از اینکه مدال طلا و نقره فوق سنگین را گرفتیم برخی کشورهای دیگر به ما گفتند، آن روزهایی که بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی با هم مدال طلا و نقره را می‌گرفتند دوباره تکرار می‌شود و ایران سکوی اول دوم فوق سنگین را می‌گیرد و دیگر کشورها باید برای مدال برنز رقابت کنند.
او در مورد حرکت اول دو ضرب که وزنه ۲۱۲ کیلوگرم مورد پذیرش قرار نگرفت، گفت: در واقع من وزنه را زده بودم اما داوران نپذیرفتند. من وزنه را به طرز صحیح بالا بردم اما چون در فشار بودم وزنه را از همان بالا انداختم. البته این در وزنه‌برداری از لحاظ فنی حرکت خطا نیست اما می‌گویند وقتی وزنه را از همان بالا رها می‌کنی و دست را پایین نمی‌آوری به نوعی بی‌احترامی محسوب می‌شود. من هم در فشار بودم و نمی‌توانستم کمی دستم را پایین بیاورم و بعد وزنه را بیندازم.
محمدی‌تنها در مورد وزنه ۲۲۵ کیلوگرم که نتوانست بزند، تصریح کرد: وزنه ۲۲۵ کیلوگرم را هم کشیدم اما به این دلیل که در یک‌ضرب فشار زیادی آورده بودم، در حرکت سوم دو ضرب دچار سرگیجه شدم و نتوانستم وزنه را بالای سر ببرم. من در تمرینات این وزنه را زده بودم و چند ماه پیش در مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا در قطر نیز این وزنه را زده بودم. البته اگر ما در شرایطی بودیم که برای مدال با یک کشور دیگر رقابت داشتیم هر طور بود این وزنه را می‌زدم اما چون مدال برای ایران بود، زیاد فشار نیاوردم. ما مسیر طولانی را برای رسیدن به محل برگزاری مسابقات طی کردیم و حدود ۴۰ ساعت در راه بودیم و در شرایط سختی وزنه زدیم.
قهرمان جوانان جهان در مورد اینکه در حرکت دوم دو ضرب وزنه ۲۱۳ کیلوگرم را مهار کرد و تا زمانی که وزنه را بیندازند، دست‌هایش را هم همراه وزنه پایین آورد، گفت: همه حتی خانواده‌ام فکر کردند من به دلیل ترس این کار را کردم اما من خواستم به داوران کنایه بزنم که وقتی وزنه به درستی مهار شده است، دیگر نباید آنقدر سخت‌گیری می‌کردند. واقعا می‌توانستند آن وزنه را بپذیرند و من را اذیت کردند.
محمدی‌تنها در مورد آرزوی ورزشی خود تصریح کرد: آرزوی هر ورزشکاری این است که به طلای المپیک برسد. من هم تلاش خودم را می‌کنم به آن نقطه از ورزش قهرمانی برسم که بتوانم طلای المپیک بگیرم.
او در پاسخ به این پرسش که به کدام وزنه‌بردار فوق‌سنگین علاقه دارد؟ گفت: اسم و رسم وزنه برداری ایران با اسم حسین رضازاده شناخته می‌شود. همه، روزهایی که حسین رضازاده وزنه می‌زد و مردم اشک شوق می‌ریختند را به یاد دارند و محبوبیت او ماندگار است.
قهرمان جهان در مورد کار کردن با سهراب مرادی گفت: واقعا کیف می‌کنی کنار کسی تمرین می‌کنی و وزنه می‌زنی که قهرمان المپیک است و هنوز همه چشم‌ها به سمت او است. امیدوارم بتوانیم مزد زحمات کادر فنی به خصوص سهراب مرادی را بدهیم.
محمدی تنها در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کند چه زمانی رکوردهایش رشد چشمگیری داشته باشد تا بتواند تهدیدی برای علی داودی و علیرضا یوسفی در رده بزرگسالان باشید؟ تاکید کرد: مهم این است پرچم ایران به اهتزاز در بیاید و مهم نیست که چه کسی این پرچم را به اهتزاز در بیاورد. آرزوی موفقیت برای همه وزنه‌برداران ایران دارم و امیدوارم من هم در کنار آنها بتوانم رشد کنم. من تمام تلاشم این است طلای فوق‌سنگین جوانان را در ایران نگه دارم. هدف‌هایم بزرگ است و برای هدف‌هایم می‌جنگم.
قهرمان جوانان جهان در پایان گفت: ما باید قدردان زحمات کسانی باشیم که برای ما زحمت می‌کشند، باشیم و تلاش کنیم در میادین بین المللی موفق ظاهر شویم. من از ۱۱سالگی از طریق مدرسه و آقای بکشلو استعداد یابی شدم. مشوق اصلی‌ام خانواده‌ام و همچنین دایی‌ام سید جواد موسوی بودند که خیلی کمکم کردند و توانستم رشد کنم. در سن ۱۵ سالگی وارد اردوی تیم ملی شدم. از ریاست فدراسیون و مربیان پایه که من را ساختند و به تیم ملی تحویل دادند، تشکر می‌کنم و برای قهرمانی هم به کادرفنی تیم ملی تبریک می‌گویم.
