آرش ظلی‌پور: کمدی‌های امروز ترکیب یک فرمول ساده و چند بازیگر تکراری است

آرش ظلی‌پور در گفت وگو با هیچ یک – درباره انتقادهایی که این روزها متوجه سینمای کمدی و ساخته های این ژانر است، اظهار داشت: قاطعانه می‌توانم بگویم در پنج سال گذشته یک کار کمدی نداریم که بگوییم واقعا کمدی است. من نمی‌گویم سراغ «اجاره‌نشین‌ها»ی زنده‌یاد داریوش مهرجویی برویم اما «ورود آقایان ممنوع» (رامبد جوان) و یا مثلا «سن پطرزبورگ» (بهروز افخمی). ما حتی در آن حد هم دیگر کمدی نداریم.

بازیگر «دلنوازان» ادامه داد: همه کمدی‌ها شبیه همدیگر با یک فرمول ساده است که شبیه درست کردن قرمه سبزی می‌ماند و انگار که این فرمول را داشته باشی و دو، سه بازیگر تکراری در همه کارها داشته باشند. من به همه این بازیگران احترام می‌گذارم. به هر حال مردم حتما می‌خواهند و فروش می‌رود که دوباره سر کار بعدی می‌روند اما مشکل این است که ذائقه مردم دارد خراب می‌شود.

ظلی‌پور گفت: مثل این می‌ماند که وقتی موسیقی بد گوش می‌کنی ناخودآگاه بعد از مدتی گوش تو موسیقی بد دوست دارد و وقتی فیلم بد به خورد بچه‌های مردم دهید در انتها می‌گویند سلیقه مردم است. این سلیقه نیست، ما داریم سلیقه را برای مخاطب تعیین می‌کنیم و من قطعا سینمای قبل را به گونه‌ای دیگر دوست دارم و حداقل چهار، پنج سال است که کار سینمای کمدی خوب ندیدم.

بازیگر «نجلا» همچنین درباره این روزهای خود اظهار داشت: دو کار را همزمان انجام می‌دهم که هیچ ربطی به هم ندارند. روزها سر «جوکر» هستم و با احسان علیخانی جوکر می‌سازیم که فضل پایانی آن است و یک سال و خورده‌ای است که این همکاری را دارم. بعد از ظهرها هم در سالن اصلی تئاتر شهر با نمایش «ذرات آشوب» (ابراهیم پشت‌کوهی) ایفای نقش می‌کنم.

ظلی‌پور همچنین درباره این که تئاتر یا تصویر؟ کدام یک تمایل آرش ظلی‌پور است؟ گفت: قبلا که خودم در مقام مصاحبه با بازیگران قرار می‌گرفتم اگر کسی در جواب این سوال به من می‌گفت، تئاتر، می‌گفتم که دارد ادا درمی‌آورد و شعار می‌دهد. دو روز پیش به ابراهیم پشت کوهی می‌گفتم ای کاش من از نظر مالی و معیشتی تامین بودم و به اندازه‌ای که می‌شد از تئاتر پول درآورد و زندگی می‌گذشت، من تا آخر عمرم همیشه تئاتر کار می‌کردم و اصلا قابل مقایسه نیست اما تصویر قطعا ماجرا، پیچیدگی‌ها و جذابیت‌های خودش را دارد. به نظرم، کسی که از بازیگری چیزی فراتر از بازیگری را نمی‌خواهد حتما تئاتر را ترجیح می‌داد.